خانه > اسباب هلاکت ملت ها ( خطبه شماره 88 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
88.وَ مِنْ خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ و فیها بیان للأسباب التی تهلک الناس
- أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ اللّهَ لَمْ یَقْصِمْ جَبَّارِی دَهْرٍ قَطُّ إِلَّا بَعْدَ تَمْهِیلٍ وَ رَخَاءٍ؛
- وَ لَمْ یَجْبُرْ عَظْمَ أَحَدٍ مِنَ الْاُمَمِ إِلَّا بَعْدَ أَزْلٍ وَ بَلَاءٍ؛
- وَ فِی دُونِ مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ عَتْبٍ
- وَ مَا اسْتَدْبَرْتُمْ مِنْ خَطْبٍ مُعْتَبَرٌ!
- وَ مَا کُلُّ ذِی قَلْبٍ بِلَبِیبٍ،
- وَ لا کُلُّ ذِی سَمْعٍ بِسَمِیع؛
- وَ لاَکُلُّ نَاظِرٍ بِبَصِیرٍ، فَیَا عَجَباً!
- وَ مَا لِی لا أَعْجَبُ مِنْ خَطَإِ هَذِهِ الْفِرَقِ عَلَى اخْتِلاَفِ حُجَجِهَا فِی دِینِهَا!
- لا یَقْتَصُّونَ أَثَرَ نَبِیٍّ، وَ لا یَقْتَدُونَ بِعَمَلِ وَصِیٍّ،
- وَ لا یُؤْمِنُونَ بِغَیْبٍ، وَ لا یَعِفُّونَ عَنْ عَیْبٍ،
- یَعْمَلُونَ فِی الشُّبُهَاتِ، وَ یَسِیِرُونَ فِی الشَّهَوَاتِ.
- الْمَعْرُوفُ فِیهِمْ مَا عَرَفُوا، و الْمُنْکَرُ عِنْدَهُمْ مَا أَنْکَرُوا،
- مَفْزَعُهُمْ فِی الْمُعْضِلَاتِ إِلَى أَنْفُسِهِمْ،
- وَ تَعْوِیلُهُمْ فِی الْمُهِمَّاتِ عَلَى آرَائِهِمْ،
- کَأَنَّ کُلَّ امْرِىءٍ مِنْهُمْ إِمَامُ نَفْسِهِ،
- قَدْ أَخَذَ مِنْهَا فِیَما یَرَى بِعُرىً ثِقَاتٍ، وَ أَسْبَابٍ مُحْکَمَاتٍ.
متن فارسی
88.از خطبه هاى آن حضرت است درباره اسباب هلاکت امّت ها را بیان فرموده (و چگونگى آن را توضیح داده) است
- اسباب هلاکت مردم: بعد از حمد و ثناى الهى؛ خداوند هرگز ستمگران دنیا را درهم نشکسته، مگر بعد از آن که به آنان مهلت داده و نعمت فراوان بخشیده است (تا فرصت فکر و اندیشه را داشته باشند و شکر نعمت هاى الهى را به جا آورند، ولى غالبآ به جاى شکرِ نعمت، مغرور شدند و بر ظلم خود افزودند)
- و (نیز) هرگز استخوانِ شکسته هیچ امّتى را ترمیم نکرده، مگر بعد از تحمّل مشکلات و آزمون ها؛
- و در سختى هایى که شما با آن روبرو شدید
- و مشکلاتى که پشت سر گذاشتید، درس هاى عبرت فراوانى است (تا به ضعف هاى خود پى ببرید و راه حلّ مشکلات را بیاموزید)
- ولى نه هر کس که مغز دارد، اندیشمند است،
- نه هر صاحب گوشى شنواست
- و نه هر صاحب چشمى بینا.
- راستى عجیب است!و چرا تعجّب نکنم از خطا و اشتباه این گروه ها (ى پراکنده) با دلایل مختلفى که براى مذهب خود دارند!
- نه گام در جاى گام پیامبرى مى نهند و نه از عمل وصىّ (پیامبر) پیروى مى کنند،
- نه به غیب ایمان مى آورند و نه خود را از عیب برکنار مى دارند.
- پیوسته در درون شبهات عمل مى کنند و در مسیر شهوات گام برمى دارند.
- کار نیک در نظرشان همان است که خود نیک مى پندارند و منکر و زشتى همان است که خود منکر و زشت بدانند؛
- پناهگاه آن ها در حلّ مشکلات خودشان اند
- و در حوادث مهم (و مبهم) تنها به آراى (ناقص) خویش تکیه مى کنند.
- گویى هر کدام از آن ها، امام خویشتن اند
- و به پندار خود، به دستگیره هاى مطمئن و اسباب محکمى چنگ زده اند.
قبلی بعدی
