متن عربی

257- وَ قَالَ ( عليه السلام ) لِكُمَيْلِ بْنِ زِيَادٍ النَّخَعِيِّ : يَا كُمَيْلُ مُرْ أَهْلَكَ أَنْ يَرُوحُوا فِي كَسْبِ الْمَكَارِمِ وَ يُدْلِجُوا فِي حَاجَةِ مَنْ هُوَ نَائِمٌ فَوَالَّذِي وَسِعَ سَمْعُهُ الْأَصْوَاتَ مَا مِنْ أَحَدٍ أَوْدَعَ قَلْباً سُرُوراً إِلَّا وَ خَلَقَ اللَّهُ لَهُ مِنْ ذَلِكَ السُّرُورِ لُطْفاً فَإِذَا نَزَلَتْ بِهِ نَائِبَةٌ جَرَى إِلَيْهَا كَالْمَاءِ فِي انْحِدَارِهِ حَتَّى يَطْرُدَهَا عَنْهُ كَمَا تُطْرَدُ غَرِيبَةُ الْإِبِلِ.

متن فارسی

و به كميل بن زياد نخعي فرمود: يا كميل، به كسانت دستور بده در ساعات آخر روز در پي كسب كرامتهاي اخلاقي باشند و از آغاز شب تلاش براي برآوردن نياز كساني انجام دهند كه در خوابند، زيرا سوگند به آن خداوندي كه تمامي صداها وارد شنوايي او مي شوند، هيچ كسي در قلب يك انسان شدي به وجود نياورد مگر آن كه خداوند از آن شادي لطفي مي آفريند و هنگامي كه به ايجادكننده سرور و شادي، مصيبتي فرود آيد، آن لطف مانند آب كه از سراشيبي جاري مي شود، به طرف آن شخص (ايجادكننده سرور) جريان پيدا مي كند و آن مصيبت را از آن شخص دور مي كند همانگونه كه شتر بيگانه را از چراگاه دور مي نمايند .