چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  ستایش اصحاب خود ( خطبه شماره 118 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

 [118]ومن كلام له عليه السلام:[في الصالحين من أصحابه]
أَنْتُمُ الاََنْصَارُ عَلَى الْحَقِّ، وَالاِِخُوَانُ في الدِّينِ، وَالْجُنَنُ يوْمَ الْبَأْسِ وَالْبِطَانَةُ دُونَ النَّاسِ، بِكُمْ أَضْرِبُ الْمُدْبِرَ، وَأَرْجُو طَاعَةَ الْمُقْبِلِ، فَأَعِينُوني بِمُنَاصَحَةٍ خَلِيَّةٍ مِنَ الْغِشِّ، سَلِيمَةٍ مِنَ الرَّيْبِ؛ فَوَ اللهِ إِنِّي لاَََوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ!
 
 


متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): درباره ياران صالحش

شماييد ياران حق و برادران يکديگر در دين. سپرهاي نگهدارنده در روز سخت. و کمک من هستيد در برابر مردم. به وسيله شما مي زنم مردم رويگردان (از حق) را و اميد مي دارم اطاعت کساني را که رو به حق مي آورند. پس مرا در خيرخواهي خالي از خيانت کمک کنيد که از شبه و ابهام سالم باشد. سوگند به خدا، من شايسته ترين مردم بر مردم هستم.

قبلی بعدی