بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  در باره مالك اشتر ( حکمت شماره 443 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

443-  وَ قَالَ ( عليه السلام ) : وَ قَدْ جَاءَهُ نَعْيُ الْأَشْتَرِ رَحِمَهُ اللَّهُ :مَالِكٌ وَ مَا مَالِكٌ وَ اللَّهِ لَوْ كَانَ جَبَلًا لَكَانَ فِنْداً وَ لَوْ كَانَ حَجَراً لَكَانَ صَلْداً لَا يَرْتَقِيهِ الْحَافِرُ وَ لَا يُوفِي عَلَيْهِ الطَّائِرُ.
 قال الرضي : و الفند المنفرد من الجبال.


متن فارسی

و هنگامي كه خبر مرگ مالك اشتر رحمه الله را شنيد فرمود: مالك: چه مالكي! چه باعظمت بود مالك! سوگند به خدا، اگر كوهي بود، بسيار بزرگ و بي نظير بود و اگر سنگ بود بسيار سخت و غيرقابل شكست بود، چنان بلندي داشت كه چارپاي سم دار به قله آن نمي رسيد و پرنده بر فراز آن ارتفاع نمي گرفت .

قبلی بعدی