بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  درباره ی معاویه ( خطبه شماره 200 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

200.و من كلام ((له (علیه السلام):في معاوية

1.      وَ اللَّهِ مَا مُعَاوِيَةُ بِأَدْهَى مِنِّي وَ لَكِنَّهُ يَغْدِرُ وَ يَفْجُرُ .

2.      وَ لَوْ لَا كَرَاهِيَةُ الْغَدْرِ لَكُنْتُ مِنْ أَدْهَى النَّاسِ وَ لَكِنْ كُلُّ غُدَرَةٍ فُجَرَةٌ وَ كُلُّ فُجَرَةٍ كُفَرَةٌ وَ لِكُلِّ غَادِرٍ لِوَاءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ .

3.      وَ اللَّهِ مَا أُسْتَغْفَلُ بِالْمَكِيدَةِ وَ لَا أُسْتَغْمَزُ بِالشَّدِيدَةِ.


متن فارسی

200-از یک سخن آن حضرت درباره ی  معاویه

  1. به خدا سوگند که معاویه زیرک تر از من نیست، ولی او نیرنگ باز و گناهکار است.
  2. و اگر زشتی نیرنگ نبود من زیرک ترین مردم بودم، ولی هر نیرنگی گناه است، و هر گناهی کفر است، و و هر نیرنگبازی را در روز قیامت پرچمی است که به آن شناخته می شود».
  3. به خدا سوگند هرگز با نیرنگ غافلگیر نمی  شوم، و با زور و تهدید از پای در نمی  آیم.
قبلی بعدی