چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  ترسيم سيماي دنيا ( حکمت شماره 415 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

415- وَ قَالَ ( عليه السلام )  فِي صِفَةِ الدُّنْيَا :تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى لَمْ يَرْضَهَا ثَوَاباً لِأَوْلِيَائِهِ وَ لَا عِقَاباً لِأَعْدَائِهِ وَ إِنَّ أَهْلَ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ بَيْنَا هُمْ حَلُّوا إِذْ صَاحَ بِهِمْ سَائِقُهُمْ فَارْتَحَلُوا.


متن فارسی

و در توصيف دنيا فرمود: فريب مي دهد و ضرر مي زند و مي گذرد. خداوند به اين دنيا به عنوان پاداشي براي اولياي خود و عذابي براي دشمنان خود راضي نشده است. و قطعي است كه مردم دنيا مانند كاروانياني هستند كه از همان هنگام كه در اين دنيا فرود آمده اند، راننده آنان بر آنان فرياد مي زند كه كوچ كنيد .

قبلی بعدی