متن عربی

9-  و في حديثه (عليه السلام) :كُنَّا إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ اتَّقَيْنَا بِرَسُولِ اللَّهِ ( صلى الله عليه وآله ) فَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنَّا أَقْرَبَ إِلَى الْعَدُوِّ مِنْهُ .
 و معنى ذلك أنه إذا عظم الخوف من العدو و اشتد عضاض الحرب فزع المسلمون إلى قتال رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) بنفسه فينزل الله عليهم النصر به و يأمنون مما كانوا يخافونه بمكانه. و قوله إذا احمر البأس كناية عن اشتداد الأمر و قد قيل في ذلك أقوال أحسنها أنه شبه حمي الحرب بالنار التي تجمع الحرارة و الحمرة بفعلها و لونها و مما يقوي ذلك قول رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) و قد رأى مجتلد الناس يوم حنين و هي حرب هوازن الآن حمي الوطيس فالوطيس مستوقد النار فشبه رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) ما استحر من جلاد القوم باحتدام النار و شدة التهابها .
انقضى هذا الفصل و رجعنا إلى سنن الغرض الأول في هذا الباب

متن فارسی

[و در حديث آن حضرت است كه:]چون كارزار دشوار مى شد، ما خود را به رسول خدا (صلى الله عليه وآله) نگاه مى داشتيم چنانكه هيچيك ما از وى به دشمن نزديكتر نبود .

[و معنى آن اين است كه چون بيم از دشمن بسيار مى بود و اژدهاى جنگ دهان مى گشود، مسلمانان به رسول خدا پناه مى بردند و از او مى خواستند تا خود دست به جنگ بگشايد، اين هنگام به بركت پيامبر، خدا پيروزى بر آنان مى فرستاد و بيمى را كه داشتند با رسول مى گشاد ].
[و گفتۀ آن حضرت «اذا احمرّ البأس» : كنايت از سختى كارزار است و در معنى اين جمله سخنانى گفته اند، نيكوترين آن اين كه:
امام گرمى كارزار را به گرمى آتش همانند كرده است كه گرمى و سرخى را در اثر و رنگ خود فراهم دارد ، و آنچه اين معنى را تقويت مى كند سخن رسول خداست ( صلى الله عليه وآله ) كه چون در روز حنين كارزار مردم را ديد، و آن نبرد هوازن بود، فرمود: «حمى الوطيس » وطيس، افروختنگاه آتش است. رسول خدا ( صلى الله عليه وآله )گرمى نبرد مردمان را به گرمى آتش و سختى سوزش آن همانند كرد .]