چون دنيا به كسى روى آورد ، نيكى هاى ديگران را به او عاريت دهد ، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نيز بربايند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  درباره ی معاویه ( خطبه شماره 200 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

200.و من كلام ((له (علیه السلام):في معاوية

1.      وَ اللَّهِ مَا مُعَاوِيَةُ بِأَدْهَى مِنِّي وَ لَكِنَّهُ يَغْدِرُ وَ يَفْجُرُ .

2.      وَ لَوْ لَا كَرَاهِيَةُ الْغَدْرِ لَكُنْتُ مِنْ أَدْهَى النَّاسِ وَ لَكِنْ كُلُّ غُدَرَةٍ فُجَرَةٌ وَ كُلُّ فُجَرَةٍ كُفَرَةٌ وَ لِكُلِّ غَادِرٍ لِوَاءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ .

3.      وَ اللَّهِ مَا أُسْتَغْفَلُ بِالْمَكِيدَةِ وَ لَا أُسْتَغْمَزُ بِالشَّدِيدَةِ.


متن فارسی

200-از یک سخن آن حضرت درباره ی  معاویه

  1. به خدا سوگند که معاویه زیرک تر از من نیست، ولی او نیرنگ باز و گناهکار است.
  2. و اگر زشتی نیرنگ نبود من زیرک ترین مردم بودم، ولی هر نیرنگی گناه است، و هر گناهی کفر است، و و هر نیرنگبازی را در روز قیامت پرچمی است که به آن شناخته می شود».
  3. به خدا سوگند هرگز با نیرنگ غافلگیر نمی  شوم، و با زور و تهدید از پای در نمی  آیم.
قبلی بعدی