شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید جعفر شهیدی)  >  به جرير بن عبدالله البجلى ( نامه شماره 8 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

8-  و من كتاب له ( عليه السلام ) إلى جرير بن عبد الله البجلي لما أرسله إلى معاوية :
أَمَّا بَعْدُ فَإِذَا أَتَاكَ كِتَابِي فَاحْمِلْ مُعَاوِيَةَ عَلَى الْفَصْلِ وَ خُذْهُ بِالْأَمْرِ الْجَزْمِ ثُمَّ خَيِّرْهُ بَيْنَ حَرْبٍ مُجْلِيَةٍ أَوْ سِلْمٍ مُخْزِيَةٍ فَإِنِ اخْتَارَ الْحَرْبَ فَانْبِذْ إِلَيْهِ وَ إِنِ اخْتَارَ السِّلْمَ فَخُذْ بَيْعَتَهُ وَ السَّلَامُ .


متن فارسی

به جرير، پسر عبدالله بجلى، هنگامى كه او را نزد معاويه فرستاده بود:

اما بعد! چون نامه من به تو رسد، معاويه را وادار تا كار را يكسره نمايد. دودلى را بگذارد و به يكسو گرايد. سپس او را آزاد گذار در پذيرفتن جنگى كه مردم- شكست خورده- را از خانه هاشان برون اندازد، يا آشتيى كه- وى را- خوار سازد. اگر جنگ را پذيرفت بيا! و ماندن نزد او را نپذير، و اگر آشتى را قبول كرد، از او بيعت بگير، والسلام.

قبلی بعدی