متن عربی

228-  و من کلام له ( عليه السلام ) يريد به بعض أصحابه:
لِلَّهِ بَلَاءُ فُلَانٍ فَلَقَدْ قَوَّمَ الْأَوَدَ وَ دَاوَى الْعَمَدَ وَ أَقَامَ السُّنَّةَ وَ خَلَّفَ الْفِتْنَةَ ذَهَبَ نَقِيَّ الثَّوْبِ قَلِيلَ الْعَيْبِ أَصَابَ خَيْرَهَا وَ سَبَقَ شَرَّهَا أَدَّى إِلَى اللَّهِ طَاعَتَهُ وَ اتَّقَاهُ بِحَقِّهِ رَحَلَ وَ تَرَکهُمْ فِي طُرُقٍ مُتَشَعِّبَةٍ لَا يَهْتَدِي بِهَا الضَّالُّ وَ لَا يَسْتَيْقِنُ الْمُهْتَدِي.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): مقصود آن حضرت از اين سخن يکي از ياران او است

از آن خدا است پاداش آزمايش فلان، کجي را راست کرد و بيماري را مداوا نمود، سنت را بپا داشت و فتنه و شورش را به پس از خويشتن انداخت. از اين دنيا با لباس پاک رفت، با عيبي اندک. به نيکي زمامداري نايل گشت و از شرش سبقت گرفت. ادا کرد به خدا اطاعت او را، و تقوا ورزيد بر حق. از دنيا رفت و مردم را در طرف گوناگون رها کرد، به طوري که گمراه با آن طرق هدايت نگردد و هدايت يافته به مرحله والاي يقين نرسد.