معرفى اجمالى
" نهج البلاغه با ترجمه قرن پنجم و ششم" ترجمه فارسى نهج البلاغه سيد رضى است.
ساختار كتاب
كتاب در دو نيمه يا جلد(در يك مجلد) انتشار يافته است. نيمه اول مشتمل بر مقدمه چاپ دوم و مقدمه اى مفصل (مقدمه چاپ اول) به قلم مصحح، آقاى دكتر عزيزالله جوينى، مقدمه سيد رضى و ١٨٨ خطبه از خطبه هاى حضرت مى باشد. نيمه دوم مشتمل بر مقدمه مصحح، ادامه خطبه ها و نيز نامه ها و سخنان و نشانه ها مى باشد.
 گزارش محتوا
متن حاضر با ترجمه فارسى كهن، در اصل دست نوشته اى بوده كه شاه عباس صفوى اول در سال ١٠١٧ق، وقف حرم مطهر امام رضا(علیه السلام) كرده و نسخه اى است بى مانند و معتبر نسبت به متن نهج البلاغه هاى موجود، چه با ترجمه فارسى و چه با ترجمه هاى اردو و انگليسى و جز آن، فزونى و برترى دارد. مصحح در مقدمه مفصلى كه بر كتاب حاضر نگاشته، ضمن معرفى اين نسخه از نهج البلاغه و اهميت آن، به تفصيل ترجمه هاى نهج البلاغه به زبان هاى فارسى، انگليسى، اردو و نيز نسخه هاى خطى اين اثر را معرفى كرده و سپس به شرح حال مترجم و اعتقادات او اشاره مى كند. در بخشى ديگر از مقدمه، قديم ترين ترجمه فارسى نهج البلاغه، سبك نگارش ترجمه فارسى متن حاضر مورد توجه قرار گرفته و تاثير نهج البلاغه در ادبيات فارسى و نمونه اى از واژه هاى متن فارسى اين اثر آمده است. واپسين بخش مقدمه، به موضوع روش تصحيح اين نسخه و شرح حال سيد رضى و خاندان و آثار او اختصاص يافته و سپس اسامى كسانى كه پيش از سيد رضى سخنان اميرالمومنين(علیه السلام) را گردآورده اند، ذكر شده و ويژگى هاى متن عربى نيز ارائه شده است. مصحح اين نسخه را داراى مزيت ها و برترى هايى مى داند كه به برخى از آن ها اشاره مى شود: ١-نسخه اى است، مطمئن و نسبتاً كم غلط كه مى تواند، به منزله يك مرجع و منبع معتبر براى محققان و دانشمندان مورد استفاده قرار گيرد. ٢- ترجمه آن تحت اللفظى است و داراى ويژگى هايى است كه به عنوان نمونه مى توان، به ويژگى ذيل اشاره كرد: *در بيشتر مواقع يك كلمه از نهج البلاغه را دو معنى مترادف يا نزديك به هم معنا كرده و گاهى شرحى مختصر نيز داده است. ٣-از جهت قرار گرفتن مطالب و ترتيب، اين نسخه با متون ديگر كاملا فرق دارد كه مصحح در مقدمه، در بخش "اختصاصات متن عربى" بدان ها اشاره كرده است.
وضعيت كتاب
كتاب مشتمل بر توضيحاتى داخل دو قلاب [] در متن و نيز پاورقى هايى به قلم مصحح و فهرست هاى ذيل مى باشد: فهرست مطالب در ابتداى هر نيمه از كتاب آمده و فهرست هاى: لغات و تركيبات، اعلام و امكنه، آيات، احاديث، ادبيات عربى و فهرست منابع در انتهاى نيمه دوم كتاب درج گرديده است.
منابع:
١- مقدمه مصحح.

٢- پروين زاد، شهلا، كتاب شناسى: كتاب شناسى دكتر عزيزالله جوينى، كيهان فرهنگى، آذر١٣٨۶، ش ٢۵۴، ص ١٨-٢١.