متن عربی

120-  و من كلام له ( عليه السلام ) يذكر فضله و يعظ الناس :
تَاللَّهِ لَقَدْ عُلِّمْتُ تَبْلِيغَ الرِّسَالَاتِ وَ إِتْمَامَ الْعِدَاتِ وَ تَمَامَ الْكَلِمَاتِ وَ عِنْدَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَبْوَابُ الْحُكْمِ وَ ضِيَاءُ الْأَمْرِ أَلَا وَ إِنَّ شَرَائِعَ الدِّينِ وَاحِدَةٌ وَ سُبُلَهُ قَاصِدَةٌ مَنْ أَخَذَ بِهَا لَحِقَ وَ غَنِمَ وَ مَنْ وَقَفَ عَنْهَا ضَلَّ وَ نَدِمَ اعْمَلُوا لِيَوْمٍ تُذْخَرُ لَهُ الذَّخَائِرُ وَ تُبْلَى فِيهِ السَّرَائِرُ وَ مَنْ لَا يَنْفَعُهُ حَاضِرُ لُبِّهِ فَعَازِبُهُ عَنْهُ أَعْجَزُ وَ غَائِبُهُ أَعْوَزُ وَ اتَّقُوا نَاراً حَرُّهَا شَدِيدٌ وَ قَعْرُهَا بَعِيدٌ وَ حِلْيَتُهَا حَدِيدٌ وَ شَرَابُهَا صَدِيدٌ. أَلَا وَ إِنَّ اللِّسَانَ الصَّالِحَ يَجْعَلُهُ اللَّهُ تَعَالَى لِلْمَرْءِ فِي النَّاسِ خَيْرٌ لَهُ مِنَ الْمَالِ يُورِثُهُ مَنْ لَا يَحْمَدُهُ .

متن فارسی

و از سخنان آن حضرت است

به خدا كه دانستم رساندن پيامها را، و انجام دادن وعده ها را، و بيان داشتن امر و نهى ها را. درهاى حكمت الهى نزد ما اهل بيت گشوده است، و چراغ دين با راهنمايى ما افروخته است. بدانيد كه راههاى دين  كه نزد ماست  يك راه است، و آن راست  و كوتاه است  كسى كه آن راه را پيش گيرد، به منزل رسيده و غنيمت برده، و كسى كه در آن نرود، گمراه است، و پشيمانى خورده. براى روزى كار كنيد كه اندوخته ها براى آن نهند  تا به كار شود ، و رازها در آن روز آشكار شود. آن را كه سودش ندهد خردى كه دارد، چگونه از خردى كه با او نيست سود بردارد؟ كه آن غايب، ناتوانتر است از آنچه پيداست. و آن پنهان، محتاجتر است از آنچه هويداست. از آتشى بپرهيزيد، كه گرمى آن سخت است و ژرفاى آن دورتك و پر از بيم، زيور آن آهن و نوشيدنى آن زرد آب و چرك و ريم. بدانيد نام نيك كه خدا براى كسى ميان مردم گذارد، بهتر از مال است كه او براى كسى نهد، كه او را سپاس ندارد.