متن عربی

124-  و من کلام له ( عليه السلام ) في حث أصحابه على القتال:

فَقَدِّمُوا الدَّارِعَ وَ أَخِّرُوا الْحَاسِرَ وَ عَضُّوا عَلَى الْأَضْرَاسِ فَإِنَّهُ أَنْبَى لِلسُّيُوفِ عَنِ الْهَامِ وَ الْتَوُوا فِي أَطْرَافِ الرِّمَاحِ فَإِنَّهُ أَمْوَرُ لِلْأَسِنَّةِ وَ غُضُّوا الْأَبْصَارَ فَإِنَّهُ أَرْبَطُ لِلْجَأْشِ وَ أَسْکنُ لِلْقُلُوبِ وَ أَمِيتُوا الْأَصْوَاتَ فَإِنَّهُ أَطْرَدُ لِلْفَشَلِ وَ رَايَتَکمْ فَلَا تُمِيلُوهَا وَ لَا تُخِلُّوهَا وَ لَا تَجْعَلُوهَا إِلَّا بِأَيْدِي شُجْعَانِکمْ وَ الْمَانِعِينَ الذِّمَارَ مِنْکمْ فَإِنَّ الصَّابِرِينَ عَلَى نُزُولِ الْحَقَائِقِ هُمُ الَّذِينَ يَحُفُّونَ بِرَايَاتِهِمْ وَ يَکتَنِفُونَهَا حِفَافَيْهَا وَ وَرَاءَهَا وَ أَمَامَهَا لَا يَتَأَخَّرُونَ عَنْهَا فَيُسْلِمُوهَا وَ لَا يَتَقَدَّمُونَ عَلَيْهَا فَيُفْرِدُوهَا أَجْزَأَ امْرُؤٌ قِرْنَهُ وَ آسَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ وَ لَمْ يَکلْ قِرْنَهُ إِلَى أَخِيهِ فَيَجْتَمِعَ عَلَيْهِ قِرْنُهُ وَ قِرْنُ أَخِيهِ وَ ايْمُ اللَّهِ لَئِنْ فَرَرْتُمْ مِنْ سَيْفِ الْعَاجِلَةِ لَا تَسْلَمُوا مِنْ سَيْفِ الْآخِرَةِ وَ أَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ وَ السَّنَامُ الْأَعْظَمُ إِنَّ فِي الْفِرَارِ مَوْجِدَةَ اللَّهِ وَ الذُّلَّ اللَّازِمَ وَ الْعَارَ الْبَاقِيَ وَ إِنَّ الْفَارَّ لَغَيْرُ مَزِيدٍ فِي عُمُرِهِ وَ لَا مَحْجُوزٍ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ يَوْمِهِ مَنِ الرَّائِحُ إِلَى اللَّهِ کالظَّمْآنِ يَرِدُ الْمَاءَ الْجَنَّةُ تَحْتَ أَطْرَافِ الْعَوَالِي الْيَوْمَ تُبْلَى الْأَخْبَارُ وَ اللَّهِ لَأَنَا أَشْوَقُ إِلَى لِقَائِهِمْ مِنْهُمْ إِلَى دِيَارِهِمْ اللَّهُمَّ فَإِنْ رَدُّوا الْحَقَّ فَافْضُضْ جَمَاعَتَهُمْ وَ شَتِّتْ کلِمَتَهُمْ وَ أَبْسِلْهُمْ بِخَطَايَاهُمْ إِنَّهُمْ لَنْ يَزُولُوا عَنْ مَوَاقِفِهِمْ دُونَ طَعْنٍ دِرَاک يَخْرُجُ مِنْهُمُ النَّسِيمُ وَ ضَرْبٍ يَفْلِقُ الْهَامَ وَ يُطِيحُ الْعِظَامَ وَ يُنْدِرُ السَّوَاعِدَ وَ الْأَقْدَامَ وَ حَتَّى يُرْمَوْا بِالْمَنَاسِرِ تَتْبَعُهَا الْمَنَاسِرُ وَ يُرْجَمُوا بِالْکتَائِبِ تَقْفُوهَا الْحَلَائِبُ وَ حَتَّى يُجَرَّ بِبِلَادِهِمُ الْخَمِيسُ يَتْلُوهُ الْخَمِيسُ وَ حَتَّى تَدْعَقَ الْخُيُولُ فِي نَوَاحِرِ أَرْضِهِمْ وَ بِأَعْنَانِ مَسَارِبِهِمْ وَ مَسَارِحِهِمْ.
 قال السيد الشريف: أقول الدعق الدق أي تدق الخيول بحوافرها أرضهم و نواحر أرضهم متقابلاتها ، و يقال منازل بني فلان تتناحر أي تتقابل.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): در تحريک يارانش به جهاد

در صف آرايي و حمله بر دشمن، زره پوش را بر بي زره مقدم بداريد، و دندان ها را برهم بفشاريد. زيرا در موقع وارد کردن نيزه ها بر بدن دشمن اين حالت بهتر مي تواند شمشيرها را از فرق سر برگرداند و بپيچد، زيرا اين حرکت و پيچيدن، زخم را کاري تر، و شکاف را عميق تر مي سازد. و پلکها را روي هم گذاريد، و چشم را نيم بسته نگهداريد، زيرا اين حالت دل را محکم تر و آرام تر مي سازد. صداها را بخوابانيد، زيرا بهترين عامل براي برطرف ساختن زبوني و شکست، بي سر و صدا بودن در ميدان کارزار است. و بيرق را به اين سو و آن سو نکشانيد و پيرامون آن را خلوت نکنيد و بيرق را فقط به دست دلاوران و مردان غيور و رزم آوراني بسپاريد که داراي حميت و غيرت براي حفظ وابستگان نيازمند به حفظ و نگهباني مي باشند. زيرا کساني که تحمل فرود آمدن حوادث سخت و کوبنده را دارند کساني هستند که دور پرچم هاي خود مي گردند. و به مخالفت راست و چپ و پس و پيش آن ها به طور کاملا جدي مي پردازند. آنان از بيرق ها عقب تر نمي افتند تا آن ها را تسليم دشمن نمايند، و از آن ها پيش نمي افتند تا آن ها را تنها بگذارند. هر مردي بايد همتاي خود را در رزمگاه کفايت کند و برادر خود را با جان خود مواسات نمايد، و همتاي رزمي خود را به برادرش نسپارد، تا در نتيجه همتاي خود و همتاي برادرش به عهده او باشند. و سوگند به خدا، اگر شما از شمشير اين دنيا فرار کنيد، توانايي سالم ماندن از شمشير آخرت را نداريد. و شما سروران عرب و بزرگ ترين برجستگانيد. قطعي است که غضب خداوندي و ذلت و پستي پايدار و ننگ و عار جاودان در فرار از دشمن است. و آن کس که از جهاد بگريزد، بر طول عمر خود نمي افزايد، و مابين او و روزي که مرگش فرا خواهد رسيد، ممنوعيتي ايجاد نخواهد گشت. کيست آن رهسپار کوي لقاءالله که چون تشنه اي تلاش کند و به آب برسد. بهشت زير نيزه هاي بلند است. امروز خبرها مورد امتحان قرار مي گيرد (اعمال و نيتهاي مردم در اين روز مبارزه و جنگ آزمايش مي شود). سوگند به خدا، من به رويارويي با دشمنانم مشتاق ترم از اشتياق آنان به وطن هاي خود. پروردگارا، اگر آن تبهکاران حق را رد کردند، جمعشان را پراکنده ساز و کلمه (نظر و عقيده) باطلشان را متفرق فرما. آنان را به نتيجه خطاهايشان که هلاکت است بسپار. آنان مواضع خود را از دست نخواهند داد، مگر با ضربه هاي پي درپي نيزه ها که ضربه خورده را به تنفس هاي بلند وادار کند (يا از وسعت شکاف جراحتهاي آنان باد عبور کند). (آنان مواضع خود را از دست نخواهند داد) مگر با ضربتي که تارک آنان را بشکافد و استخوان هاي آنان را بيندازد. و بازوها و قدم هاي آنان را از تن جدا کند و بر خاک بيفکند. (و نيز جاي خود را تغيير نخواهند داد) مگر با هجوم سپاهياني پس از سپاهيان و مگر با کوبيدن آنان با لشکري پس از لشکري که از همه جهات جمع شده و انبوه شده اند، مگر اين که لشکرهايي پي درپي به شهرهاي آنان کشيده شوند، تا آن که اسب ها سم هاي خود را بر آخرين خطوط سرزمينشان بکوبند و همه اطراف مراتع و چراگاه هايشان را زير لگد خود بگيرند.