متن عربی

50-  و من کتاب له ( عليه السلام ) إلى أمرائه على الجيش :
مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِي بْنِ أَبِي طَالِبٍ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ حَقّاً عَلَى الْوَالِي أَلَّا يغَيرَهُ عَلَى رَعِيتِهِ فَضْلٌ نَالَهُ وَ لَا طَوْلٌ خُصَّ بِهِ وَ أَنْ يزِيدَهُ مَا قَسَمَ اللَّهُ لَهُ مِنْ نِعَمِهِ دُنُوّاً مِنْ عِبَادِهِ وَ عَطْفاً عَلَى إِخْوَانِهِ أَلَا وَ إِنَّ لَکمْ عِنْدِي أَلَّا أَحْتَجِزَ دُونَکمْ سِرّاً إِلَّا فِي حَرْبٍ وَ لَا أَطْوِي دُونَکمْ أَمْراً إِلَّا فِي حُکمٍ وَ لَا أُؤَخِّرَ لَکمْ حَقّاً عَنْ مَحَلِّهِ وَ لَا أَقِفَ بِهِ دُونَ مَقْطَعِهِ وَ أَنْ تَکونُوا عِنْدِي فِي الْحَقِّ سَوَاءً فَإِذَا فَعَلْتُ ذَلِک وَجَبَتْ لِلَّهِ عَلَيکمُ النِّعْمَةُ وَ لِي عَلَيکمُ الطَّاعَةُ وَ أَلَّا تَنْکصُوا عَنْ دَعْوَةٍ وَ لَا تُفَرِّطُوا فِي صَلَاحٍ وَ أَنْ تَخُوضُوا الْغَمَرَاتِ إِلَى الْحَقِّ فَإِنْ أَنْتُمْ لَمْ تَسْتَقِيمُوا لِي عَلَى ذَلِک لَمْ يکنْ أَحَدٌ أَهْوَنَ عَلَي مِمَّنِ اعْوَجَّ مِنْکمْ ثُمَّ أُعْظِمُ لَهُ الْعُقُوبَةَ وَ لَا يجِدُ عِنْدِي فِيهَا رُخْصَةً فَخُذُوا هَذَا مِنْ أُمَرَائِکمْ وَ أَعْطُوهُمْ مِنْ أَنْفُسِکمْ مَا يصْلِحُ اللَّهُ بِهِ أَمْرَکمْ وَ السَّلَامُ .

متن فارسی

نامه اي است از آن حضرت (عليه السلام) به فرماندهان لشکريانش:

از بنده خدا علي بن ابيطالب زمامدار مومنين به مرزداران: اما بعد از حمد و ثناي خداوندي، لازم است بر حاکم که اگر به امتيازي نايل گشت و يا نعمتي به او اختصاص يافت، آن امتياز يا نعمت موجب دگرگوني او درباره رعيتش نگردد و آن نعمتهايي که خداوند متعال قسمت او کرده است، وسيله نزديکي بيشتر به بندگانش و مهرباني به برادرانش گردد.

 آگاه باشيد، حقي که شما بر من داريد، اين است که هيچ رازي را از شما مخفي ندارم مگر در مسائل مربوط به جنگ، و شما را از اظهار نظر در امري کنار نزنم مگر در حکمي که صادر مي کنم، و حقي که شما داريد از مورد خود به تاخير نيندازم و در اواسط آن مورد بدون اين که آن را به پايان برسانم، توقف نکنم.
 و همه شما نزد من درباره حق مساوي باشيد.
 اگر چنين کردم (حقوق شما را به جاي آوردم) نعمت خداوندي براي شما تثبيت شده و اطاعت من بر شما واجب است و اين که از هر دعوتي که کنم عقب ننشينيد و در اموري که که به صلاح شما است هرگز کوتاه نياييد و در حوادث سخت و متراکم (براي وصول به حق) فرو رويد.
 پس اگر شما در اين دستورات سازنده در ارتباط با من استقامت نورزيد، هيچ کس براي من از کساني از شما که منحرف شده اند موهون تر نخواهد بود.
 سپس او را کيفر بزرگي مي دهم و در نزد من رهايي نخواهد يافت.
 پس اين دستورات را از فرماندهانتان بگيريد و از نفوس خود به آن امرا آنچه را که خداوند به وسيله آن حيات مادي و معنوي شما را اصلاح نمايد، تقديم کنيد.
 والسلام.