متن عربی

65.و من خطبة له (علیه السلام):و فيها مباحث لطيفة من العلم الإلهي‏

1.      الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ تَسْبِقْ لَهُ حَالٌ حَالًا فَيَكُونَ أَوَّلًا قَبْلَ أَنْ يَكُونَ آخِراً وَ يَكُونَ ظَاهِراً قَبْلَ أَنْ يَكُونَ بَاطِناً .

2.      كُلُّ مُسَمًّى بِالْوَحْدَةِ غَيْرَهُ قَلِيلٌ وَ كُلُّ عَزِيزٍ غَيْرَهُ ذَلِيلٌ وَ كُلُّ قَوِيٍّ غَيْرَهُ ضَعِيفٌ وَ كُلُّ مَالِكٍ غَيْرَهُ مَمْلُوكٌ وَ كُلُّ عَالِمٍ غَيْرَهُ مُتَعَلِّمٌ وَ كُلُّ قَادِرٍ غَيْرَهُ يَقْدِرُ وَ يَعْجَزُ .

3.      وَ كُلُّ سَمِيعٍ غَيْرَهُ يَصَمُّ عَنْ لَطِيفِ الْأَصْوَاتِ وَ يُصِمُّهُ كَبِيرُهَا وَ يَذْهَبُ عَنْهُ مَا بَعُدَ مِنْهَا وَ كُلُّ بَصِيرٍ غَيْرَهُ يَعْمَى عَنْ خَفِيِّ الْأَلْوَانِ وَ لَطِيفِ الْأَجْسَامِ وَ كُلُّ ظَاهِرٍ غَيْرَهُ [غَيْرُ بَاطِنٍ‏] بَاطِنٌ وَ كُلُّ بَاطِنٍ غَيْرَهُ غَيْرُ ظَاهِرٍ .

4.      لَمْ يَخْلُقْ مَا خَلَقَهُ لِتَشْدِيدِ سُلْطَانٍ وَ لَا تَخَوُّفٍ مِنْ عَوَاقِبِ زَمَانٍ وَ لَا اسْتِعَانَةٍ عَلَى نِدٍّ مُثَاوِرٍ وَ لَا شَرِيكٍ مُكَاثِرٍ وَ لَا ضِدٍّ مُنَافِرٍ وَ لَكِنْ خَلَائِقُ مَرْبُوبُونَ وَ عِبَادٌ دَاخِرُونَ.

5.      لَمْ يَحْلُلْ فِي الْأَشْيَاءِ فَيُقَالَ هُوَ [فِيهَا] كَائِنٌ وَ لَمْ يَنْأَعَنْهَا فَيُقَالَ هُوَ مِنْهَا بَائِنٌ.

6.      لَمْ يَؤُدْهُ خَلْقُ مَا ابْتَدَأَوَ لَا تَدْبِيرُ مَا ذَرَأَوَ لَا وَقَفَ بِهِ عَجْزٌ عَمَّا خَلَقَ وَ لَا وَلَجَتْ عَلَيْهِ شُبْهَةٌ فِيمَا قَضَى وَ قَدَّرَ.

7.       بَلْ قَضَاءٌ مُتْقَنٌ وَ عِلْمٌ مُحْكَمٌ وَ أَمْرٌ مُبْرَمٌ .

8.      الْمَأْمُولُ مَعَ النِّقَمِ الْمَرْهُوبُ مَعَ النِّعَمِ‏.

متن فارسی

از یک خطبه ی آن حضرت شامل مباحثی دقیق در خدا شناسی

1. سپاس و ستایش خدایی را که هیچ یک از حالاتش بر دیگری پیشی ندارد تا اول باشد پیش آنکه آخر باشد ، و ظاهر بود پیش از آنکه باطن بود.
2. هر واحدی جز او کم است[1]   و هرعزیزی جز او ذلیل ،وهرنیرومندی جز او زبون ،و هر مالکی جز او مملوک ، وهر دانایی جز او آموزنده ،و هر توانایی جز او گاه توانا وگاه نا توان است.
3. و هر شنوایی جز او از شنیدن صداهای آهسته کر است و صداهای بلند او را کر می کند ،وهر بینایی جز او از دیدن رنگ های نهان و اجسام ریز و ظریف کوراست ،و جز او هر آشکاری نهان نیست،و هرنهانی آشکار نیست. [2]
4. آنچه را آفرید برای پشتوانه ی قدرت و بیم از پیشامدهای زمان و یاری جستن بر حریف رزمجو و شریک فخرفروش و همآورد برتری جو نیافرید،بلکه همه ی خلایق آفریدگی زبون تحت قدرت او،وبندگانی ذلیل اند.
5. در اشیاء حلول نکرده تا گویند در آنهاست .واز آنها دور نشده تا گویند از آنها جداست.
6. آفرینش  خلایق  و تدبیر آفریدگان او را خسته و فرسوده نساخته   ،و ازآنچه آفریده از پای در نیامده،ودر آنچه خواسته و مقدر فرموده شک وشبهه ای به او دست نداده است.
7. بلکه همه خواسته های محکم ،دانشی استوار و فرمانی پایدار است.
8. به هنگام خشم و انتقام امید عفوش می رود،و به هنگام نعمت ها بیم انتقامش.