متن عربی

23.و من كلام له  (علیه السلام):قاله قبل موته على سبيل الوصية لما ضربه ابن ملجم لعنه الله‏

1. وَصِيَّتِي لَكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا بِاللَّهِ شَيْئاً وَ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله و سلم)فَلَا تُضَيِّعُوا سُنَّتَهُ أَقِيمُوا هَذَيْنِ الْعَمُودَيْنِ وَ أَوْقِدُوا هَذَيْنِ الْمِصْبَاحَيْنِ وَ خَلَاكُمْ ذَمٌّ.
2. أَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُكُمْ وَ الْيَوْمَ عِبْرَةٌ لَكُمْ وَ غَداً مُفَارِقُكُمْ إِنْ أَبْقَ فَأَنَا وَلِيُّ دَمِي وَ إِنْ أَفْنَ فَالْفَنَاءُ مِيعَادِي وَ إِنْ أَعْفُ فَالْعَفْوُ لِي قُرْبَةٌ وَ هُوَ لَكُمْ حَسَنَةٌ فَاعْفُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ‏ .
3. وَ اللَّهِ مَا فَجَأَنِي مِنَ الْمَوْتِ وَارِدٌ كَرِهْتُهُ وَ لَا طَالِعٌ أَنْكَرْتُهُ وَ مَا كُنْتُ إِلَّا كَقَارِبٍ وَرَدَ وَ طَالِبٍ وَجَدَ  وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرارِ.

[قال [الرضي رحمه الله تعالى‏] السيد الشريف رضي الله عنه أقول و قد مضى بعض هذا الكلام فيما تقدم من الخطب إلا أن فيه هاهنا زيادة أوجبت تكريره‏]

متن فارسی

23-از یک سخن آن حضرت که به صورت وصیت پیش از مرگ خود فرمود، پس از آنکه ابن ملجم (لعنه الله) اورا ضربت زد

(1)وصیتم به شما این است که چیزی را شریک  همتای خدا نسازید.  دیگر محمد (صلى الله عليه و آله و سلم)است که سنت او را ضایع نگذارید. این دو ستون را برپا دارید، و أما نگاه دارید، که در این صورت هیچ نکوهشی دامن شما را نخواهد گرفت!

(2)من دیروز یار و همراه شما بودم، و امروز مایه ی  عبرت شما شده ام، و فردا از شما جدا خواهم شد. اگر زنده ماندم که خود خون خواه خویشم، و اگر مُردم مرگ و عده کاه من است، و اگر (ضارب خود را) ببخشایم این بخشش مایه ی  تقرب من به خدا، و نیکی و آبرومندی شماست. پس شما هم ببخشایید، «آیا دوست ندارید که خدا شما را ببخشاید»؟[1]

(3)به خدا سوگند، وارد شوند های از مرگ ناگهان بر من سر نرسید که ان را ناخوش دارم، و سرزده ای وارد نشد که او را نشناسم؛

و داستان من با مرگ داستان کسی است که در تاریکی جویای آب بوده  و به آب رسیده، در پی گمشده ای بوده  و به آن دست یافته؛ «و آنچه نزد خداست برای نیکان بهتر است». [2]

مؤلف: در بخش خطبه ها (خطبه ی  ۱۴۹) نیز بخشی از این سخن گذشت، اما در این بخشی اضافه ای داشت که تکرارش لازم بود.