متن عربی

219.وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام لَمّا مَرَّ بِطَلْحَةَ بْنِ عَبْدِاللّهِ وَ عَبْدِالرَّحْمنِ بْنِ عَتّابِ بْنِ أُسَیْدٍ وَ هُمَا قَتِیلَانِ یَوْمَ الْجَمَلِ:

1. لَقَدْ أَصْبَحَ أَبُو مُحَمَّدٍ بِهذَا الْمَکَانِ غَرِیباً!
2. أَمَا وَ اللّهِ لَقَدْ کُنْتُ أَکْرَهُ أَنْ تَکُونَ قُرَیْشٌ قَتْلَى تَحْتَ بُطُونِ الْکَوَاکِبِ!
3.  أَدْرَکْتُ وَتْرِی مِنْ بَنِی عَبْدِ مَنَافٍ،
4. وَ أَفْلَتَتْنِی أَعْیَانُ بَنِی جُمَحَ،
5. لَقَدْ أَتْلَعُوا أَعْنَاقَهُمْ إِلَى أَمْرٍ لَمْ یَکُونُوا أَهْلَهُ فَوُقِصُوا دُونَهُ!

متن فارسی

219.از سخنان آن حضرت هنگامى که در روز جنگ جمل از کنار کشته طلحة بن عبدالله و عبدالرحمن بن عتّاب بن اسید عبور کرد

تأسف بر کشتگان جمل و جاه طلبى آنان:

1. ابومحمد (طلحه) در این مکان، غریب مانده است (و جسد بى جانش در وسط بیابان افتاده است).
2. بدانید! به خدا قسم! من خوش نداشتم که اجساد قریش (پیشگامان) در زیر این آسمان بر روى زمین افتاده باشد (ولى جاه طلبى و پیمان شکنى آن ها کارشان را به این جا رساند)
3. من سزاى «بنى عبد مناف» را دادم (و خون شیعیانم را که به هنگام ورود به بصره و غارت بیت المال ریخته بودند، قصاص کردم)
4. ولى رؤساى قبیله «بنى جمح» از دست من گریختند،
5. آن ها به سوى امرى گردن کشیده بودند که اهلیّت آن را نداشتند و پیش از آن که به آن برسند گردن هایشان شکسته شد!