اما شهر بصره با اینکه در علاقه مندی به علویان چندان سابقه خوشی نداشت، و این از نظر عباسیان امتیازی محسوب می شود، چون هم از خراسان فاصله زیاد داشت، و هم مثل دمشق در یکی از مرزهای سرزمین پهناور اسلام قرار گرفته بود برای احراز مرکزیت حکومت جدید مناسب شمرده نمی شد.
