متن عربی

38-  و من کلام له ( عليه السلام ) و فيها علة تسمية الشبهة شبهة ثم بيان حال الناس فيها:
وَ إِنَّمَا سُمِّيَتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِأَنَّهَا تُشْبِهُ الْحَقَّ فَأَمَّا أَوْلِيَاءُ اللَّهِ فَضِيَاؤُهُمْ فِيهَا الْيَقِينُ وَ دَلِيلُهُمْ سَمْتُ الْهُدَى وَ أَمَّا أَعْدَاءُ اللَّهِ فَدُعَاؤُهُمْ فِيهَا الضَّلَالُ وَ دَلِيلُهُمُ الْعَمَى فَمَا يَنْجُو مِنَ الْمَوْتِ مَنْ خَافَهُ وَ لَا يُعْطَى الْبَقَاءَ مَنْ أَحَبَّهُ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): و از سخنان آن حضرت است. که در آن علت اينکه شبهه، شبهه ناميده مي شود و بيان حال مردم در شبهه بيان شده است.

علت اينکه شبهه، شبهه ناميده شده است، اينست که شبيه به حق است. اما اولياءالله در موقعيتهاي شبهه ناک با روشنائي يقين حرکت مي کنند و راهنماي آنان خود راه هدايت است. و اما دشمنان خدا در آن شبهه ها دعوت به گمراهي مي کنند و راهنماي آنان نابينائي است با ترس از مرگ، هيچ کسي از مرگ نجات پيدا نمي کند و با دوست داشتن بقاء هيچ کسي پايدار نمي ماند.