متن عربی

311- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : لِأَنَسِ بْنِ مَالِكٍ وَ قَدْ كَانَ بَعَثَهُ إِلَى طَلْحَةَ وَ الزُّبَيْرِ لَمَّا جَاءَ إِلَى الْبَصْرَةِ يُذَكِّرُهُمَا شَيْئاً مِمَّا سَمِعَهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ( صلى الله عليه وآله ) فِي مَعْنَاهُمَا فَلَوَى عَنْ ذَلِكَ فَرَجَعَ إِلَيْهِ فَقَالَ إِنِّي أُنْسِيتُ ذَلِكَ الْأَمْرَ فَقَالَ ( عليه السلام ) : إِنْ كُنْتَ كَاذِباً فَضَرَبَكَ اللَّهُ بِهَا بَيْضَاءَ لَامِعَةً لَا تُوَارِيهَا الْعِمَامَةُ.
 قال الرضي : يعني البرص فأصاب أنسا هذا الداء فيما بعد في وجهه فكان لا يرى إلا مبرقعا.

متن فارسی

آن حضرت (علیه السلام) انس بن مالك را به بصره به سوي طلحه و زبير فرستاد تا آنچه را كه از پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) در وضع آن دو شيخ شنيده بود به ياد آنان بياورد. انس از رساندن اين خبر منصرف شد و به طرف اميرالمومين (علیه السلام) برگشت و گفت: من آن قضيه را فراموش كردم). آن حضرت فرمود: اگر دروغ مي گويي خداوند در مقابل آن دروغ يك سفيدي روشن به صورت تو بزند كه عمامه ات آن را پنهان ندارد .