متن عربی

41-  و من خطبة له ( عليه السلام ) و فيها ينهى عن الغدر و يحذر منه:
أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ الْوَفَاءَ تَوْأَمُ الصِّدْقِ وَ لَا أَعْلَمُ جُنَّةً أَوْقَى مِنْهُ وَ مَا يَغْدِرُ مَنْ عَلِمَ کيْفَ الْمَرْجِعُ وَ لَقَدْ أَصْبَحْنَا فِي زَمَانٍ قَدِ اتَّخَذَ أَکثَرُ أَهْلِهِ الْغَدْرَ کيْساً وَ نَسَبَهُمْ أَهْلُ الْجَهْلِ فِيهِ إِلَى حُسْنِ الْحِيلَةِ مَا لَهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ قَدْ يَرَى الْحُوَّلُ الْقُلَّبُ وَجْهَ الْحِيلَةِ وَ دُونَهَا مَانِعٌ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ نَهْيِهِ فَيَدَعُهَا رَأْيَ عَيْنٍ بَعْدَ الْقُدْرَةِ عَلَيْهَا وَ يَنْتَهِزُ فُرْصَتَهَا مَنْ لَا حَرِيجَةَ لَهُ فِي الدِّينِ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام) در اين خطبه از حيله گري نهي فرموده و مردم را از آن بر حذر مي دارد.

اي مردم، وفا همراه صدق است و من هيچ سپري نگهدارنده تر از وفا (يا صدق) نمي بينم و کسيکه بداند سرنوشت نهائي حيات او چيست، مکر نمي کند و ما در زماني بسر مي بريم که اکثر مردمش مکر را هشياري تلقي کرده اند و نادانان اين مکرپردازي را به مهارت در چاره جوئي نسبت مي دهند. اينان در چه وضعي هستند! خدا آنان را بکشد! انسان آگاه به دگرگونيها و تغييرات امور راه حيله گري را مي بيند، ولي در مقابل او از امر و نهي خداوندي مانعي براي ارتکاب به حيله گري وجود دارد و در نتيجه آن حيله گري را در عين حال که قدرت بر اعمال آن دارد، رها مي کند و کسيکه هيچ تاثر و اجتنابي در دين ندارد، فرصت را براي حيله گري غنيمت مي شمارد.