علی (ع) اعجوبه خلقت است و مطالعه شخصیت او موجب حیرت و شگفتی.

مولود کعبه که ابراهیم وار هیچ گاه بر بتان سجده نکرد، موحد به دنیا آمد و موحدانه در محراب عبادت به دیدار حق شتافت و رستگار گشت .

علی (ع) از روزگار خود بزرگ تر و جامه ی تاریخ و جهان بر اندام او کوچک بود.

تنهایی علی (ع) زاییده ی کینه توزی و حسادت دشمنان و نادانی و سستی دوستان او بود.

ابعاد متفاوت و متضاد شخصیت علی (ع) آگاهان و بزرگان و مستشرقان را به وجد و بهت در آورده است.

کلام علی (ع) چون خورشیدی درخشنده است و خاموشی و کهنگی در آن راه ندارد.

جامعه علوی در نهج البلاغه ، قظره ای از اقیانوس معرفت علوی است که در ضمن پنج «گلشن» آن ،رشحه هایی از کلام علوی ، قلمرو دین در سنت علوی ، رفتار علوی ، سیاست علوی و اندیشه ی علوی را استشمام خواهید کرد.