متن عربی

 [85] وَ حَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ (علیه السلام)أَنَّهُ [كَانَ علیه السلام ‏] قَالَ :(1)كَانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ

(2)أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِي فَالاسْتِغْفَارُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى- وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ‏.

(3)[قال الرضي [رحمه الله تعالى‏] و هذا من محاسن الاستخراج و لطائف الاستنباط]

متن فارسی

 ابوجعفر محمدبن علی باقر علیهما السلام از آن حضرت نقل می کند که فرمود: (1)در روی زمین دو وسیله ایمنی و امان بود از عذاب خدا که یکی برداشته شده پس از دیگری مواظبت کرده و به آن چنگ بزنید.

(2)اما امانی که برداشته شده رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم بود اما امان باقی مانده استغفار است، خدای متال می فرماید: و خدا آنها را عذاب نمی کند مادامی که تو در میان آنها هستی، و خدا ایشان را عذاب نمی کند در حالی که آنها استغفار می کنند.

(3)سید رضی می گوید: این بیان (استشهاد از قرآن) از زیباترین استخراجها، و لطیف ترین استنباطها است.