متن عربی

202.و من خطبة له (علیه السلام):في عجيب صنعة الكون‏

(1)وَ كَانَ مِنِ اقْتِدَارِ جَبَرُوتِهِ وَ بَدِيعِ لَطَائِفِ صَنْعَتِهِ

(2)أَنْ جَعَلَ مِنْ مَاءِ الْبَحْرِ الزَّاخِرِ الْمُتَرَاكِمِ الْمُتَقَاصِفِ يَبَساً جَامِداً

(3)ثُمَّ فَطَرَ مِنْهُ أَطْبَاقاً فَفَتَقَهَا سَبْعَ سَمَاوَاتٍ بَعْدَ ارْتِتَاقِهَا

(4)فَاسْتَمْسَكَتْ بِأَمْرِهِ وَ قَامَتْ عَلَى حَدِّهِ

(5)وَ أَرْسَى أَرْضاً يَحْمِلُهَا الْأَخْضَرُ الْمُثْعَنْجِرُ وَ الْقَمْقَامُ الْمُسَخَّرُ

(6) قَدْ ذَلَّ لِأَمْرِهِ وَ أَذْعَنَ لِهَيْبَتِهِ وَ وَقَفَ الْجَارِي مِنْهُ لِخَشْيَتِهِ

(7) وَ جَبَلَ جَلَامِيدَهَا وَ نُشُوزَ مُتُونِهَا وَ أَطْوَادِهَا [أَطْوَادَهَا]

(8)فَأَرْسَاهَا فِي مَرَاسِيهَا وَ أَلْزَمَهَا قَرَارَاتِهَا [قَرَارَتَهَا]

(9)فَمَضَتْ رُءُوسُهَا فِي الْهَوَاءِ وَ رَسَتْ أُصُولُهَا فِي الْمَاءِ

(10)فَأَنْهَدَ جِبَالَهَا عَنْ سُهُولِهَا

(11)وَ أَسَاخَ قَوَاعِدَهَا فِي مُتُونِ أَقْطَارِهَا وَ مَوَاضِعِ أَنْصَابِهَا

(12)فَأَشْهَقَ قِلَالَهَا وَ أَطَالَ أَنْشَازَهَا

(13)وَ جَعَلَهَا لِلْأَرْضِ عِمَاداً وَ أَرَّزَهَا فِيهَا أَوْتَاداً

(14)فَسَكَنَتْ عَلَى حَرَكَتِهَا مِنْ أَنْ تَمِيدَ بِأَهْلِهَا

(15)أَوْ تَسِيخَ بِحِمْلِهَا أَوْ تَزُولَ عَنْ مَوَاضِعِهَا

(16)فَسُبْحَانَ مَنْ أَمْسَكَهَا بَعْدَ مَوَجَانِ‏ مِيَاهِهَا

(17)وَ أَجْمَدَهَا بَعْدَ رُطُوبَةِ أَكْنَافِهَا

(18)فَجَعَلَهَا لِخَلْقِهِ مِهَاداً وَ بَسَطَهَا لَهُمْ فِرَاشاً

(19)فَوْقَ بَحْرٍ لُجِّيٍّ رَاكِدٍ لَا يَجْرِي وَ قَائِمٍ لَا يَسْرِي

(20)تُكَرْكِرُهُ الرِّيَاحُ الْعَوَاصِفُ وَ تَمْخُضُهُ الْغَمَامُ الذَّوَارِفُ

(21)إِنَّ فِي ذلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشى‏.

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است در بیان قدرت خدای متعال.

(1)از آثار قدرتمندی جباریت او، و شگفتی صنعت لطیف اواست.

(2)اینکه از آب دریای متلاطم فشرده شکننده خشکی جامد را آفرید.

(3)سپس از بخار آن طبقاتی آفرید پس آنها را از هم جدا کرده و هفت آسمان نمود بعد از آنکه بهم چسبیده بودند.

(4)آسمانها خود را به امر او نگهداشتند، ودر حدود معین شده او ایستادند.

(5)و ثابت و برقرار نمود زمین را که حمل مکیرد آنرا آب کبود انبوه، ودریایی که به امر خدا مسخر و محکوم است.

(6)آن آب کبود به امر خدا ذلیل و رام شده، و بر هیبت او یقین و تواضع کرده، وبا آنکه طبعا روان است از ترس او ایستاده است.

(7)و آفرید تخته سنگهای زمین را بلندی­های متن زمین و کوههای آنرا.

(8)پس کوهها را در جای خود محکم، و ملازم جایگاه خود نمود.

(9)پس سرهای آنها در هوا بالا رفت وبیخ آنها در آب برقرار د.

(10)پس کوههای زمین را از صحراهای هموار بلند و برخاسته نمود.

(11)و پایه های کوهها را در تن اطراف زمین و جایگاههای مناسب آنها محکم نمود.

(12)قله ها و سرهای کوهها را بلند، و بلندیهای آنها را طولانی نمود

(13) و آنها را در زمین فروبرده و میخ قرار داد.

(14)پس زمین با وجود حرکتش از لرزش دادن با هل خود(ساکنانش) ساکن و آرام شد.

(15)یا بار خود را فروبرد، و یا از محلش حرکت کرده بجای دیگر برود.

(16)پس پاک و منزه است خدائی که آنرا نگهداشته است بعد از موج زدن آبهایش.

(17) وآنرا خشک و جامد نموده بعد از تری و رطوبت اطرافش.

(18)پس آنرا برای مخلوقاتش گهواره قرار داد، و برای آنها فراش گسترانید.

(19)بر بالای دریای ژرف راکدی که جاری نیست، و آب ایستاده ای که به جایی سرایت نمیکند.

(20)بادهای تند آن دریا را زیر و رو میکند، و ابرهای پخش کننده- با قطرات خود- آنرا بجنبش درمیآرود.

(21)حتما در اینها عبرت هست برای کسی که از خدا می­ترسد.