متن عربی

63.و من خطبة له (علیه السلام):في المبادرة إلى صالح الأعمال‏

(1)فَاتَّقُوا اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ

(2)وَ بَادِرُوا آجَالَكُمْ بِأَعْمَالِكُمْ

(3)وَ ابْتَاعُوا مَا يَبْقَى لَكُمْ بِمَا يَزُولُ عَنْكُمْ

(4)وَ تَرَحَّلُوا فَقَدْ جُدَّ بِكُمْ

(5)وَ اسْتَعِدُّوا لِلْمَوْتِ فَقَدْ أَظَلَّكُمْ

(6)وَ كُونُوا قَوْماً صِيحَ بِهِمْ فَانْتَبَهُوا

(7)وَ عَلِمُوا أَنَّ الدُّنْيَا لَيْسَتْ لَهُمْ بِدَارٍ فَاسْتَبْدَلُوا

(8) فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً

(9)وَ لَمْ يَتْرُكْكُمْ سُدًى

(10)وَ مَا بَيْنَ أَحَدِكُمْ وَ بَيْنَ الْجَنَّةِ أَوِ النَّارِ إِلَّا الْمَوْتُ أَنْ يَنْزِلَ بِهِ

 (11)وَ إِنَّ غَايَةً تَنْقُصُهَا اللَّحْظَةُ

(12)وَ تَهْدِمُهَا السَّاعَةُ

(13) لَجَدِيرَةٌ بِقِصَرِ الْمُدَّةِ

(14)وَ إِنَّ غَائِباً يَحْدُوهُ الْجَدِيدَانِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ

(15) لَحَرِيٌّ بِسُرْعَةِ الْأَوْبَةِ

(16)وَ إِنَّ قَادِماً يَقْدُمُ بِالْفَوْزِ أَوِ الشِّقْوَةِ لَمُسْتَحِقٌّ لِأَفْضَلِ الْعُدَّةِ

(17)فَتَزَوَّدُوا فِي الدُّنْيَا مِنَ الدُّنْيَا مَا تَحْرُزُونَ بِهِ أَنْفُسَكُمْ غَداً

(18)فَاتَّقَى عَبْدٌ

(19)رَبَّهُ نَصَحَ نَفْسَهُ

(20)وَ قَدَّمَ تَوْبَتَهُ

(21)وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ

(22)فَإِنَّ أَجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ

(23)وَ أَمَلَهُ خَادِعٌ لَهُ

(24)وَ الشَّيْطَانُ مُوَكَّلٌ بِهِ

(25) يُزَيِّنُ لَهُ الْمَعْصِيَةَ لِيَرْكَبَهَا

(26)وَ يُمَنِّيهِ التَّوْبَةَ لِيُسَوِّفَهَا

(27)إِذَا هَجَمَتْ مَنِيَّتُهُ عَلَيْهِ أَغْفَلَ مَا يَكُونُ عَنْهَا

(28)فَيَا لَهَا حَسْرَةً عَلَى كُلِّ ذِي غَفْلَةٍ أَنْ يَكُونَ عُمُرُهُ عَلَيْهِ حُجَّةً

(29) وَ أَنْ تُؤَدِّيَهُ أَيَّامُهُ إِلَى الشِّقْوَةِ

(30)نَسْأَلُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَنْ يَجْعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِمَّنْ لَا تُبْطِرُهُ نِعْمَةٌ

(31) وَ لَا تُقَصِّرُ بِهِ عَنْ طَاعَةِ رَبِّهِ غَايَةٌ

(32)وَ لَا تَحُلُّ بِهِ بَعْدَ الْمَوْتِ نَدَامَةٌ وَ لَا كَآبَةٌ.

---

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است در تشویق به خدا پرستی و انجام اعمال صالحه.

(1)از خدا توقی کنید و بترسید ای بندگان خدا.

(2)و بر اجلهای خود پیشی بگیرید با عملهای خود(پیش از فرا رسیدن مرگ برای آخرت عمل کنید).

(3)و بخرید آنچه را که برای شما می ماند با انچه از دست شما خواهد رفت(آخرت و بهشت جاودانه را با دنیای فانی بخرید).

(4)و از دنیا کوچ کنید که به شما دستور جدیت و تلاش داده شده است.

(5)آماده مرگ باشید که بر شما سایه افکنده است.

(6)قومی باشید که به سر آنها صیحه کشیده شده پس بیدار گشته اند.

(7)و دانسته اند که دینا خانه ایشان نیست. پس آنرا- با آخرت- عوض کردند.

(8)چون خدای سبحان شما را عبث وبیهوده نیافریده است.

(9)و شما را مهمل و بیکار رها نکرده است.

(10)و نیست میان یکی از شما و بهشت و یا جهنم مگر مرگ که به آو فرود آید(مرحله فاصل بین انسان و بهشت و یا جهنم مرگ است).

(11)و غایتی (پایان زندگی) که لحظه ها آنرا ناقص می کند(با گذشتن لحظه ها کم می شود).

(12)گذر ساعتها آنرا محو و ویران می کند.

(13)ار آینه سزاوار است به کمی مدت آن.

(14)و غائبی که او را دو چیز تازه یعنی شب و روز از پشت سر میرانند.

(15)هر آینه سزاوراتر است که زود برگردد( انسان مسافر که شب و روز او را به جلو میراند زود به پیشگاه خدا و آخرت بر می گردد).

(16)و آینده ای که (مرگی که) می آید همراه با سعادت و کامیابی و یا شقاوت و بدبختی مسملا متسحق بهترین آمادگی می باشد.

(17)پس توشه بردارید در دنیا از دینا به اندازه ای که حفظ کنید با ان نفسهای خود را فردا.

(18)پس بنده از پروردگار خود بترسد و توقی کند.

(19)خیرخواه نفس خود بوده و انرا نصیحت کند.

(20)توبه خود را- از مرگ- پیش بیاندازد.

(21)و بر شهوت خود غلبه نماید.

(22)چون اجل او از او در پرده و نهان است.

(23)و آرزوهایش او را می فریبد.

(24)و شیطان به او مسلط است.

(25)گناه و نافرمانی را در نظر او مزّین و جلوه گر می کند تا مرتکب و سوار ان شود.

(26)توبه را برای او به صورت آرزو می آورد تا آنرا بتأخیر بیاندازد.

(27)تا آنکه مرگ به او هجوم کند در غافلترین حالی که بوده است.

(28)چقدر موجب حسرت و ندامت است بر صاحبان غفلت که عمر آنها بر علیه ایشان حجت و دلیل شود.

(29)و اینکه گذشت روزهایش او را بسوی شقاوت و بدبختی بکشاند.

(30)از خدای سبحان می خواهیم که ما را و شما را از کسانی قرار دهد که آنها را نعمت نمی فریبد و به طغیان وادار نمی کند.

(31)و آنها را اطاعت پروردگار هیچ فائده و هدف مادی سست و قاصر نمی کند.

(32)و پس از مرگ به آنها پشیمانی و غمگینی حلول نمی کند.

قبلی [1] بعدی [2]