بندگان خدا! شما در میان آنچه از این دنیا آرزو دارید میهمانانی هستید که مدتی معین دارید، و بدهکارانی که باید حساب پس بدهید. مدتی است کوتاه و عملی محفوظ.
بسا کوشایی که کوشش خود را تباه سازد، و رنجبری که زیان به بار آورد.
شما در روزگاری به سر می برید که در آن جز بر پشت کردن خیر، و روی آوردن شز، و طمع شیطان در هلاکت مردم افزوده نمی شود. اینک زمانی است که ساز و برگ شیطان نیرومند، و نیرنگش فراگیر، و شکارش در دسترس اوست.
به هر سو که خواهی در احوال مردم نظر کن، آیا جز فقیری که با فقر دست به گریبان است، یا توانگری که نعمت خدا را به ناسپاسی بدل نموده، یا بخیلی که بخل ورزیدن به حق خدا را موجب فراوانی ثروت دانسته، یا سرکش نافرمانی که گویی گوشش از شنیدن پندها کر است کسی را می بینی؟!
کجایند خوبان و شایستگان شما؟!کو آن آزادگان و بخشندگانتان؟! چه شدند آن پرواپیشگان در کسب وکار، و پرهیزگاران در راه و روش ؟! مگر نه این است که همگی از این دنیای دون و زندگی زودگذر و تیره کننده ی عیش و شادمانی رخت بربستند.
و آیا جز این است که شما در میان مشتی مردم فرو مایه به جای ماندهاید که از بس پست و بی مقدار و غیر قابل ذکرند لب ها جز به نکوهش آنان به هم نمی خورد؟! «ما همه از خداييم و همه به سوی او بازمی گردیم».[1]
فساد و تباهی نمایان شده اما نه انکارکنندهای هست که وضع را تغییر دهد، و نه بازدارندهای که خود نیز از آلودگی باز ایستد.آیا با این حال می خواهید در سرای قدس خداوند در جوار او قرار گیرید، و نزد او عزیزترین دوستانش باشید؟!
هرگز ! خدا را درباره ی بهشتش نتوان فریفت،و به خشنودیش جز با فرمانبرداری او نتوان رسید.
نفرین خدا بر آمران به معروفی که خود تارک آنند، و بازدارندگان از منکری که خود عامل به آنند!