متن عربی

120.و من كلام له (علیه السلام):يذكر فضله و يعظ الناس‏

1. تَاللَّهِ لَقَدْ عُلِّمْتُ تَبْلِيغَ الرِّسَالاتِ وَ إِتْمَامَ الْعِدَاتِ وَ تَمَامَ الْكَلِمَاتِ .
2. وَ عِنْدَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَبْوَابُ الْحُكْمِ وَ ضِيَاءُ الْأَمْرِ .
3. أَلَا وَ إِنَّ شَرَائِعَ الدِّينِ وَاحِدَةٌ وَ سُبُلَهُ قَاصِدَةٌ مَنْ أَخَذَ بِهَا لَحِقَ وَ غَنِمَ وَ مَنْ وَقَفَ عَنْهَا ضَلَّ وَ نَدِمَ
4. اعْمَلُوا لِيَوْمٍ تُذْخَرُ لَهُ الذَّخَائِرُ وَ تُبْلَى فِيهِ السَّرَائِرُ .
5. وَ مَنْ لَا يَنْفَعُهُ حَاضِرُ لُبِّهِ فَعَازِبُهُ عَنْهُ أَعْجَزُ وَ غَائِبُهُ أَعْوَزُ .
6. وَ اتَّقُوا نَاراً حَرُّهَا شَدِيدٌ وَ قَعْرُهَا بَعِيدٌ وَ حِلْيَتُهَا حَدِيدٌ وَ شَرَابُهَا صَدِيدٌ.
7. أَلَا وَ إِنَّ اللِّسَانَ الصَّالِحَ يَجْعَلُهُ اللَّهُ تَعَالَى لِلْمَرْءِ فِي النَّاسِ خَيْرٌ لَهُ مِنَ الْمَالِ يُورِثُهُ مَنْ لَا يَحْمَدُهُ‏.

متن فارسی

 از یک سخن آن حضرت

در فضیلت خود، و اندرز به یاران به

1. خدا سوگند که راه تبلیغ پیامها، و وفای به وعده ها، و جایگزین کردن سخنان حق به من آموخته شده.
2. و درهای حکمت و روشنی امر (دین) نزد ما خاندان است.
3. آگاه باشید که قوانین دین یکی است، و راه های آن راست و روشن است، هر که آن را پیش گیرد به مقصد حق رسد و غنیمت برد، و هر که از آن بازایستد گمراه و پشیمان گردد.
4. برای روزی کار کنید که اندوخته ها برای آن اندوزند، و «نهان ها را در آن آشکار سازند».[1]
5. هر که را عقل موجود و خدادادش سود ندهد عقل ناداشته و اکتسابی اش از سود دادن به او عاجز تر است.
6. از آتشی پروا کنید که گرمایش سوزان، و عمقش بی پایان،و زیورش زنجیر آهنین، و آشامیدنیش زرداب جوشان است.
7. هلا، نام نیکی که خدای متعال برای آدمی در میان مردم نهد بهتر از ثروتی است که آدمی برای وارثانی به جای نهد که قدرش ندانند و سپاسگزار او نباشند.