متن عربی

37.و من كلام له((علیه السلام):يجري مجرى الخطبة و فيه يذكر فضائله  عليه السلام  قاله بعد وقعة النهروان‏

1.      فَقُمْتُ بِالْأَمْرِ حِينَ فَشِلُوا وَ تَطَلَّعْتُ حِينَ تَقَبَّعُوا وَ نَطَقْتُ‏ حِينَ تَعْتَعُوا وَ مَضَيْتُ بِنُورِ اللَّهِ حِينَ وَقَفُوا وَ كُنْتُ أَخْفَضَهُمْ صَوْتاً وَ أَعْلَاهُمْ فَوْتاً .

2.      فَطِرْتُ بِعِنَانِهَا وَ اسْتَبْدَدْتُ بِرِهَانِهَا كَالْجَبَلِ لَا تُحَرِّكُهُ الْقَوَاصِفُ وَ لَا تُزِيلُهُ الْعَوَاصِفُ.

3.      لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ فِيَّ مَهْمَزٌ وَ لَا لِقَائِلٍ فِيَّ مَغْمَزٌ.

4.      الذَّلِيلُ عِنْدِي عَزِيزٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ لَهُ وَ الْقَوِيُّ عِنْدِي ضَعِيفٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ مِنْهُ .

5.      رَضِينَا عَنِ اللَّهِ قَضَاءَهُ وَ سَلَّمْنَا لِلَّهِ أَمْرَهُ.

6.      أَتَرَانِي أَكْذِبُ عَلَى رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)وَ اللَّهِ لَأَنَا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ فَلَا أَكُونُ أَوَّلَ مَنْ كَذَبَ عَلَيْهِ.

7.       فَنَظَرْتُ فِي أَمْرِي فَإِذَا طَاعَتِي قَدْ سَبَقَتْ بَيْعَتِي وَ إِذَا الْمِيثَاقُ فِي عُنُقِي لِغَيْرِي‏.

متن فارسی

از یک سخن خطبه گونه ی آن حضرت که پس از جنگ نهروان درباره ی فضایل خود بیان فرموده است[1]

1. پس به کار بر خاستم آن گاه که دیگران سستی کردند ، وسر بر آوردم آن گاه که دیگران سر در لاک خود فرو بردند، و سخن گفتم آن گاه که دیگران به لکنت افتادند ،وبا نور الهی به راه افتادم آن گاه که دیگران ایستادند .ومن از همه صدایم فروتر و پیشتازیم فراتر بود.
2. پس با به دست گرفتن عنان فضیلت پریدم ،و جایزه ی مسابقه را پیش از دیگران ربودم... (مسئولیت حکومت را پذیرفتم ودر راه آن ایستادگی کردم )چون کوه که بادهای شکننده هم آن را تکان نمی  دهد ، و توفان های سخت هم از جای نمی  جنباند .
3. هیچ کس درباره ی من نقطه ی ضعفی سراغ نداشت و هیچ گوینده ای جای عیبجویی در من نمی  شناخت .
4. ذلیل نزد من عزیز است تا حق او را بستانم ، وقوی نزد من ضعیف است تا حق را ازاو بازگیرم.
5. ما از قضای الهی خشنودیم وتسلیم فرمان اوییم.[2]
6. آیا پنداری که من بر رسول خدا صلی الله علیه وآله  دروغ می بندم . به خدا سوگند من نخستین تصدیق کننده ی اویم ،پس نخستین دروغ بافنده ی بر او نخواهم بود .
7. من در کار خود نگریستم  دیدم لزوم طاعتم (از فرمان رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم)  جهت مدارا در امر حکومت پیش از بیعتم با این قوم است ،و پیمان وفاداری به امرآن حضرت در گردنم قرار دارد .یا:در کار خود نگریستم دیدم پیش از آنکه مردم با من بیعت کنند طاعتم بر گردن آنان لازم بود ،واز بیعت آنان تعهدی برعهده ام آمده است . از این رو مسئولیت حکومت را پذیرفتم و گرنه شیفته ی قدرت نبودم .)