متن عربی

78 .و من كتاب له (علیه السلام)  [أجاب به أبا موسى الأشعري‏] إلى أبي موسى الأشعري جوابا في أمر الحكمين، ذكره سعيد بن يحيى الأموي في كتاب «المغازي».

(1)فَإِنَّ النَّاسَ قَدْ تَغَيَّرَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ عَنْ كَثِيرٍ مِنْ حَظِّهِمْ فَمَالُوا مَعَ الدُّنْيَا وَ نَطَقُوا بِالْهَوَى

(2)وَ إِنِّي نَزَلْتُ مِنْ هَذَا الْأَمْرِ مَنْزِلًا مُعْجِباً

اجْتَمَعَ بِهِ أَقْوَامٌ أَعْجَبَتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ

(3)وَ أَنَا أُدَاوِي مِنْهُمْ قَرْحاً أَخَافُ أَنْ [يَعُودَ عَلَقاً يَعُودُ] يَكُونَ عَلَقاً

(4)وَ لَيْسَ رَجُلٌ فَاعْلَمْ أَحْرَصَ [النَّاسِ‏] عَلَى جَمَاعَةِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله و سلم)وَ أُلْفَتِهَا مِنِّي

(5)أَبْتَغِي بِذَلِكَ حُسْنَ الثَّوَابِ وَ كَرَمَ الْمَآبِ

(6)وَ سَأَفِي بِالَّذِي وَأَيْتُ عَلَى نَفْسِي

(7)وَ إِنْ تَغَيَّرْتَ عَنْ صَالِحِ مَا فَارَقْتَنِي عَلَيْهِ فَإِنَّ الشَّقِيَّ مَنْ حُرِمَ نَفْعَ مَا أُوتِيَ مِنَ الْعَقْلِ وَ التَّجْرِبَةِ

(8)وَ إِنِّي لَأَعْبَدُ أَنْ يَقُولَ قَائِلٌ بِبَاطِلٍ وَ أَنْ أُفْسِدَ أَمْراً قَدْ أَصْلَحَهُ اللَّهُ

(9)فَدَعْ [عَنْكَ‏] مَا لَا تَعْرِفُ فَإِنَّ شِرَارَ النَّاسِ طَائِرُونَ إِلَيْكَ بِأَقَاوِيلِ السُّوءِ وَ السَّلَامُ‏.

متن فارسی

از نامه های آن حضرت است که در آن جواب داده از نامه ابوموسی اشعری که به آن حضرت نوشته بود از محلی که او را برای حکمیت نشانده بودند، و این نامه را سعید بن یحیی اموی در کتاب المغازی ذکر نموده است.

(1)بسیاری از مردم از بسیاری از نصیب و بهره خود تغییر یافته اند، پس بسوی دنیا رو آورده اند وبا هوای نفس سخن گفته اند.

(2)و من از این امر به جایگاه شگفت آور نازل شده ام که در آنجا گروهی اجتماع کرده اند که مغرور و خودپسند می باشند.

(3)من از اسشان جراحتی را مداوا و معالجه می کنم که می ترسم خون بسته گردد.

(4)و بدان هیچ کس بر اجتماع امت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم و الفت آنان حریصتر از من نمی-باشد.

(5)با این عمل ثواب نیک و محل بازگشت با کرامت می طلبم.

(6)و بزودی وفا خواهم کرد به آنچه با نفس خود عهد کرده ام.

(7)و اگر از ان حالت نیکی که موقع حدا شدن از من داشتی تغییر یافته ای، همانا بدبخت آن کسی است که از عقل و تجربه  ای که به او داده شده بود محروم شود.

(8)و من دوری و بیزاری می کنم از اینکه گوینده ای سخن باطل گوید، و فاسد و تباه کنم کاری را که خدا اصلاح کرده است.

(9)پس آنچه را که نمی دانی و نمی شناسی ترک کن، چون مردمان بد و شر با سخنان بد بسوی تو جمع می-شوند(یا سخنانی بد بسوی تو می پرانند) والسلام.