متن عربی

23.و من كلام له  (علیه السلام):قاله قبل موته على سبيل الوصية لما ضربه ابن ملجم لعنه الله‏

(1)وَصِيَّتِي لَكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا بِاللَّهِ شَيْئاً

(2)وَ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله و سلم)فَلَا تُضَيِّعُوا سُنَّتَهُ

(3)أَقِيمُوا هَذَيْنِ الْعَمُودَيْنِ وَ أَوْقِدُوا هَذَيْنِ الْمِصْبَاحَيْنِ وَ خَلَاكُمْ ذَمٌّ

(4)أَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُكُمْ وَ الْيَوْمَ عِبْرَةٌ لَكُمْ وَ غَداً مُفَارِقُكُمْ

(5) إِنْ أَبْقَ فَأَنَا وَلِيُّ دَمِي وَ إِنْ أَفْنَ فَالْفَنَاءُ مِيعَادِي

(6)وَ إِنْ أَعْفُ فَالْعَفْوُ لِي قُرْبَةٌ وَ هُوَ لَكُمْ حَسَنَةٌ فَاعْفُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ‏

(7)وَ اللَّهِ مَا فَجَأَنِي مِنَ الْمَوْتِ وَارِدٌ كَرِهْتُهُ وَ لَا طَالِعٌ أَنْكَرْتُهُ

(8)وَ مَا كُنْتُ إِلَّا كَقَارِبٍ وَرَدَ وَ طَالِبٍ وَجَدَ- وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرارِ.

(9)[قال [الرضي رحمه الله تعالى‏] السيد الشريف رضي الله عنه أقول و قد مضى بعض هذا الكلام فيما تقدم من الخطب إلا أن فيه هاهنا زيادة أوجبت تكريره‏]

متن فارسی

از سخنان آن حضرت است که اندکی پیش از مرگش بعنوان وصیّت فرمود:موقعی که ابن ملجم ملعون به او ضربه زد:

(1)وصیّت من بر شما این است که چیزی را که بخدا شریک قرار ندهید.

(2)ومحمد – که درود خدا بر او و آلاو باد- سنّت و راهش را ضایع و تباه نکنید.

(3)این دو پایه را برپا و این دو چراغ را روشن نگهدارید بعد از آن نکوهش و سرزنشی بر شما نیست.

(4)من دیروز صاحب و امیر شما بودم، و امروز وسیله عبرت شما هستم، و فردا از شما جدا خواهم شد.

(5)اگر باقی ماندم خود صاحب اختیار خونم می باشم، اگر مردم پس مرگ وعده گاه من است.

(6)اگر عفو کنم پس عفو برای من وسیله تقرب و برای شما حسنه و کار نیک است پس عفو کنید(مگر دوست نمیدارید که خدا شما را ببخشد).

(7)بخدا سوگند ناگهانی به من نیامد وارد شونده از مرگ که آنرا نه پسندیده باشم، و نه طلوع کننده و پیدا شونده ای که آن را خوش نداشته باشم(من آماده مرگ بودم و از آن بدم نمی آمد).

(8)و من نبودم مگر مانند شخص نزدیک به آب که وارد آب شد، و مانند جوینده ای که جسته خود را یافت- آنچه نزد خدا است برای نیکوکاران بهتر است.

(9)می گویم: بعض این سخن در گذشته از خطبه ها(خطبه 149) گذشت ولی در این نقل فزونی بود که باعث تکرار آن شد.