متن عربی

42- وَ قَالَ (عليه السلام): لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِي عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا جَعَلَ اللَّهُ مَا کانَ مِنْ شَکوَاک حَطّاً لِسَيئَاتِک فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِيهِ وَ لَکنَّهُ يحُطُّ السَّيئَاتِ وَ يحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ وَ إِنَّمَا الْأَجْرُ فِي الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ وَ الْعَمَلِ بِالْأَيدِي وَ الْأَقْدَامِ وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يدْخِلُ بِصِدْقِ النِّيةِ وَ السَّرِيرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ يشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةَ.
 قال الرضي : و أقول صدق (عليه السلام)إن المرض لا أجر فيه لأنه ليس من قبيل ما يستحق عليه العوض لأن العوض يستحق على ما کان في مقابلة فعل الله تعالى بالعبد من الآلام و الأمراض و ما يجري مجرى ذلک و الأجر و الثواب يستحقان على ما کان في مقابلة فعل العبد فبينهما فرق قد بينه (عليه السلام)کما يقتضيه علمه الثاقب و رأيه الصائب.

متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) به يکى از اصحاب خود که به مرضى مبتلا شده بود، فرمود:  خداوند، آنچه از اين بيمارى عارض تو گردانيده موجبى براى فرو ريختن گناهانت قرار داد  که همانا بيمارى، براى انسان اجر و مزدى در بر ندارد، ليکن گناهان را پايين مى آورد  و آنها را به مانند فرو ريختن برگ از درختان فرو مى ريزد،  جز اين نيست که مزد در برابر گفتار با زبان و عمل با دستها و گامهاست.
 همانا خداى سبحان، هر يک از بندگانش را که اراده کند، به واسطه درستى نيت و انديشه صالح و پسنديده اى که دارا بوده، به بهشت داخل مى کند.
 شريف رضى مى گويد: من مى گويم که امام عليه السلام اين سخن را که همانا در برابر بيمارى مزدى قرار نمى گيرد درست و راست فرمود،  زبرا بيمارى از نوع امورى است که عوض دارد  (نه مزد) (و تفاوت ميان عوض و مزد اين است که) هنگامى استحقاق عوض پيدا مى شود که امورى از قبيل درد و بيمارى و اين گونه چيزها از جانب خداى تعالى بر بنده وارد گردد  (که عوض آن فرود آمدن و کم شدن گناهان است).
اما براى مزد و ثواب در صورتى استحقاق پيدا مى شود که در مقابل کار و عمل بنده باشد  (با زبان و دست و قدم) بناب راين ميان آن دو (عوض و مزد) فرق است.
که اميرالمومنين عليه السلام به همانگونه که علم نافذ و انديشه درست او اقتضا مى کرده، بيان فرموده است.