متن عربی
104.وَ مِنْ خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ
- أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ اللّهَ سُبْحَانَهُ بَعَثَ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله)،
- وَ لَیْسَ أَحَدٌ مِنَ الْعَرَبِ یَقْرَأُ کِتَاباً،
- وَ لا یَدَّعِی نُبُوَّةً وَ لا وَحْیاً،
- فَقَاتَلَ بِمَنْ أَطَاعَهُ مَنْ عَصَاهُ،
- یَسُوقُهُمْ إِلَى مَنْجَاتِهِمْ؛
- وَ یُبَادِرُ بِهِمُ السَّاعَةَ أَنْ تَنْزِلَ بِهِمْ،
- یَحْسِرُ الْحَسِیرُ، وَ یَقِفُ الْکَسِیرُ؛
- فَیُقِیمُ عَلَیْهِ حَتَّى یُلْحِقَهُ غَایَتَهُ، إِلَّا هَالِکاً لاخَیْرَ فِیهِ،
- حَتَّى أَرَاهُمْ مَنْجَاتَهُمْ، وَ بَوَّأَهُمْ مَحَلَّتَهُمْ،
- فَاسْتَدَارَتْ رَحَاهُمْ وَ اسْتَقَامَتْ قَنَاتُهُمْ،
- وَ ایْمُ اللّهِ، لَقَدْ کُنْتُ مِنْ سَاقَتِهَا
- حَتَّى تَوَلَّتْ بِحَذَافِیرِهَا، وَ اسْتَوْسَقَتْ فِی قِیَادِهَا؛
- مَا ضَعُفْتُ وَ لا جَبُنْتُ،
- وَ لا خُنْتُ، وَ لا وَهَنْتُ،
- وَ ایْمُ اللّهِ، لَأَبْقُرَنَّ الْبَاطِلَ
- حَتَّى أُخْرِجَ الْحَقَّ مِنْ خَاصِرَتِهِ!
قال السیّد الشریف الرضیّ: و قد تقدّم مختار هذه الخطبة، إلّا أنّنی وجدتها فی هذه الروایة على خلاف ما سبق، من زیادة و نقصان، فأوجبَتِ الحال إثباتَها ثانیةً.
متن فارسی
104.از خطبه هاى آن حضرت است درباره ره آورد بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله):
- امّا بعد، خداوند سبحان، محمّد (صلی الله علیه و آله) را مبعوث کرد،
- در حالى که هیچ کس از عرب، کتاب آسمانى نداشت
- و ادّعاى نبوّت و وحى نمى کرد.
- او به کمک کسانى که وى را اطاعت کردند، به مبارزه با عصیانگران برخاست،
- آن ها را به سوى سرمنزل نجات سوق مى داد
- و پیش از آن که مرگشان فرارسد، آن ها را در مسیر هدایت پیش مى برد.
- در این میان گروهى ناتوان و خسته بازمى ماندند
- و گروهى شکسته حال متوقّف مى شدند؛ ولى او در کنار آنان مى ایستاد (و به هدایتشان مى پرداخت) تا آن ها را به مقصد برساند؛ به جز گمراهانى که هیچ امیدى به هدایتشان نبود!
- و این کار همچنان ادامه یافت، تا محلّ نجاتشان را به آنان نشان داد، و در جایگاه مناسبشان جاى داد.
- در نتیجه، آسیاى (زندگى پربرکت) آن ها به گردش درآمد، و حکومت آن ها قوى و استوار گشت.
- به خدا سوگند! من در عقب این لشکر (لشکر اسلام) حرکت مى کردم، و آن ها را به پیش مى بردم،
- تا گروه طرفداران باطل به طور کامل پشت کردند و تحت رهبرى اسلام درآمدند.
- من (در انجام این مهم) هرگز ناتوان نشدم و نترسیدم،
- خیانت نکردم و سست نگردیدم! (هم اکنون نیز همان راه را مى پیمایم)
- و به خدا سوگند! شکم باطل را مى شکافم،
- تا حق را از پهلوى آن خارج کنم.
شریف رضى(رحمه الله) مى گوید: جمله هاى برگزیده این خطبه را قبلا (در خطبه 33) آوردیم؛ ولى چون من همان معنا را در این روایت (در خطبه مورد بحث) با کمى اختلاف یافتم، لازم بود بار دیگر در این جا بیاورم. (و این نشان مى دهد که مرحوم سیّد رضى تا چه حد در ذکر خطبه ها دقّت به خرج مى داده، که حتّى تفاوت روایات را ازنظر دور نمى داشته است).
قبلی بعدی