شک و شبهه در نهج البلاغه
ذهبی و ابن حجر نخستین کسانی هستند که این گونه بر نهج البلاغه به پندار غلط خودشان سید مرتضی علم الهدی مؤلف نهج البلاغه اهانت کرده اند و او را متهم ساخته اند که این کتاب را ساخته و به علی بن ابی طالب نسبت داده است.
بعد از ذهبی و ابن حجر کسانی که در کتابهای خود از نهج البلاغه اسم برده و در موضوعات آن سخن گفته اند همه از این دو نفر تبعیت کرده،و گروهی از مستشرقین مغرض و یا بی اطلاع و یا نویسندگان عرب غیر مسلمان کورکورانه از این دو نفر پیروی کرده اند.
معرفی کتاب شریف «نهج البلاغه»
سید رضی(ره) این کتاب را نهج البلاغه، یعنی راه و روش بلاغت نامید؛ زیرا این کتاب، درهای بلاغت را به روی خواننده می گشاید و جویندگان بلاغت را به آن نزدیک می سازد. نیاز دانشمند و دانشجو را برمی آورد و گم شده و خواسته بلیغ و زاهد است. از آن روز که این کتاب به دنیای فرهنگ و ادب گام نهاد، در میان دانشمندان و خطیبان و اهل ادب بلندآوازه شد و ستاره آن در شام و عراق و نجد و تهامه درخشید...
نهج البلاغه کتابى جاودانه
محمد امين النواوى در اين زمينه بيانى دارد که فشرده اش اين است: «على عليه السلام تمام قرآن را حفظ داشت و بر اسرار آن آگاه بود و قرآن با خون و گوشتش آميخته بود. خواننده مى تواند اين مطلب را در «نهج البلاغه» ببيند و مقدار بهره ورى على را از قرآن لمس کند. قرآن نيز هر انسانى را از حيث پرورش و تهذيب کفايت مى نمايد و تأثيرش به حدى است که «الْکَن زبان» را سخنورى فصيح و افسونگر مى سازد تا چه رسد به مثل على عليه السلام با آن کمال و استعداد که روح خود را پاک ساخته و پشت پا به دنيا زده آئينش را از هر شائبه اى خالص کرده باشد.
