106.از خطبه هاى آن حضرت است درباره بیان مزایاى اسلام فضایل پیامبر (صلی الله علیه و آله) و سرزنش یارانش را (به دلیل خلاف هایى که مرتکب شده اند)
اهمیت اسلام و برکات آن
ستایش مخصوص خداوندى است که اسلام را تشریع کرد، راه هاى ورود به آن را آسان ساخت
و ارکانش را در برابر کسانى که به ستیز برمى خیزند، استوار کرد.
و آن را براى کسانى که دست به دامنش زنند، پناهگاه امنى قرار داد.
براى آن ها که به حریمش گام نهند، وسیله سلامت و صلح؛ و براى آن ها که از منطقش پیروى کنند، دلیل و برهان روشن؛
و براى آن ها که از آن دفاع کنند، گواه (آشکار).اسلام براى کسانى که از آن روشنایى بجویند نور است
و براى آن ها که آن را درک کنند،مایه فهم و شعور؛ و براى کسانى که تدبّر کنند، سرچشمه عقل است.
اسلام براى کسانى که جستجوگر و تیزبین باشند نشانه (هدایت) است و براى آن ها که عزم بر درک حقیقت دارند، مایه بصیرت؛
و براى آن ها که اندرز پذیرند، درس عبرت. اسلام براى آن ها که تصدیقش کنند، مایه نجات است
و براى آن ها که بر آن توکّل و تکیه کنند، وسیله اطمینان؛ و براى کسانى که کار خود را به آن واگذارند، موجب راحتى و آسایش؛
و براى آن ها که (در راهش) صبر و استقامت به خرج دهند، سپرى است (محکم.)، راه هایش واضح ترین راه ها،
ورودى هایش آشکارترین و رودى ها، نشانه هایش مرتفع،
جاده هایش روشن، و چراغ هایش پرنور است.
میدان تمرین اسلام، پاک و پاکیزه؛ نقطه پایانى مسابقه، بلند و رفیع؛
اسب هاى این میدان، اصیل و آماده؛ جایزه مسابقه دهندگان، بسیار عالى؛
و سوارکاران آن، مردمى شریف اند. تصدیق و یقین، راه رسیدن به اسلام است؛
و نشانه آن، اعمال صالح. پایان این مسابقه، مرگ است
و دنیا میدان تمرین و قیامت میدان مسابقه و بهشت جایزه آن است! صفات پیامبر (صلی الله علیه و آله)
او تلاش کرد، تا شعله فروزانى براى طالبان (حق) برافروخت و چراغ پرفروغى بر سر راه گمشدگان وادى ضلالت قرار داد؛ او امین مورد اطمینان شماست.
شاهد و گواهتان در رستاخیز وبرانگیخته شما به عنوان نعمت، و فرستاده بحق به سوى شما، به عنوان رحمت است.
دعا براى پیامبر (صلی الله علیه و آله) و مؤمنین: بار خدایا! سهم وافرى از عدل خود و پاداش مضاعفى از خیرات از فضل خود، نصیب او گردان.
خداوندا! بناى رفیع او را برترین بناها قرار ده و او را بر سرِ خوانِ (رحمت) خویش گرامى دار؛
بر شرافت مقام او نزد خود بیفزاى؛ و وسیله قرب خود را به وى عنایت کن، مقامِ بلند و برتر را به او عطا فرما
و ما را در زمره (دوستان و پیروان) او محشور گردان، در حالى که نه رسوا باشیم و نه پشیمان؛
نه منحرف، نه پیمان شکن، نه گمراه، نه گمراه کننده و نه فریب خورده! شریف رضى(رحمه الله) مى گوید: «این سخن در خطبه هاى پیشین گذشت؛ ولى ما آن را در این جا تکرار کردیم، چون در میان این دو روایت تفاوتى وجود داشت».
عظمت در سایه اسلام: شما از لطف خداوند بزرگ به مقامى رسیدید که حتّى کنیزانتان را گرامى مى دارند
و به همسایگانتان محبّت مى کنند، کسانى که شما از آن ها برتر نیستید
و حقّى بر آنان ندارید. براى شما عظمت و احترام قائل اند، و کسانى که ترسى از قدرت شما ندارند
و بر آن ها حکومتى ندارید، از شما حساب مى برند.
ناسپاسى در برابر نعمت ها و قدرت ها: ولى شما مى بینید که قوانین و پیمان هاى الهى شکسته شده، امّا به خشم نمى آیید!
در حالى که اگر سنّت هاى پدرانتان نقض گردد، سخت ناراحت مى شوید!
در گذشته امور حکومت به دست شما بود و از ناحیه شما به دیگران مى رسید
و نتیجه (و داورى) نهایى به سوى شما بازمى گشت، ولى شما مقام خویش را به ستمگران واگذار کردید
و زمام امور خود را به دست آن ها سپردید، و مأموریت هاى الهى را به آن ها دادید.
آن ها به شُبهات عمل مى کنند و در شهوات غوطه ورند.
امّا به خدا سوگند! اگر دشمنان، شما را در زیر هر ستاره اى از آسمان پراکنده کنند،
باز خداوند فرزندان شما را براى بدترین روز آن ها (روز انتقام) گردآورى مى کند!