از نافرمانى خدا در خلوت ها بپرهيزيد، زيرا همان كه گواه است، داورى مى كند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  بهوش باشيد كه هيچ نعمتي نمانَد ( حکمت شماره 344 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

344- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : مَعَاشِرَ النَّاسِ اتَّقُوا اللَّهَ فَكَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ مَا لَا يَبْلُغُهُ وَ بَانٍ مَا لَا يَسْكُنُهُ وَ جَامِعٍ مَا سَوْفَ يَتْرُكُهُ وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بِهِ آثَاماً فَبَاءَ بِوِزْرِهِ وَ قَدِمَ عَلَى رَبِّهِ آسِفاً لَاهِفاً قَدْ خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ ذلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ.


متن فارسی

و فرمود: اي جوامع مردم، به خدا تقوي بورزيد. بسا آرزومندي كه به آرزوي خود توفيق نمي يابد و بناكننده اي كه در بناي خود سكونت نمي كند و جمع كننده آنچه كه به زودي آن را رها مي كند و شايد او آن را از باطل جمع نموده يا حق آن را نپرداخته است. آن را در حالي كه حرام بوده به دست آورده و به خاطر آن، گناهاني را به گردن گرفته است و بار سنگين آن را بر عهده خود مستقر نموده و به خداي خود در حال تاسف و حسرت روي آورده است (دنيا و آخرت را از دست داده و اينست خسارت آشكار) .

قبلی بعدی