متن عربی

71-  و من کتاب له ( عليه السلام ) إلى المنذر بن الجارود العبدي ، و خان في بعض ما ولاه من أعماله :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ صَلَاحَ أَبِيک غَرَّنِي مِنْک وَ ظَنَنْتُ أَنَّک تَتَّبِعُ هَدْيهُ وَ تَسْلُک سَبِيلَهُ فَإِذَا أَنْتَ فِيمَا رُقِّي إِلَي عَنْک لَا تَدَعُ لِهَوَاک انْقِياداً وَ لَا تُبْقِي لِآخِرَتِک عَتَاداً تَعْمُرُ دُنْياک بِخَرَابِ آخِرَتِک وَ تَصِلُ عَشِيرَتَک بِقَطِيعَةِ دِينِک وَ لَئِنْ کانَ مَا بَلَغَنِي عَنْک حَقّاً لَجَمَلُ أَهْلِک وَ شِسْعُ نَعْلِک خَيرٌ مِنْک وَ مَنْ کانَ بِصِفَتِک فَلَيسَ بِأَهْلٍ أَنْ يسَدَّ بِهِ ثَغْرٌ أَوْ ينْفَذَ بِهِ أَمْرٌ أَوْ يعْلَى لَهُ قَدْرٌ أَوْ يشْرَک فِي أَمَانَةٍ أَوْ يؤْمَنَ عَلَى جِبَايةٍ فَأَقْبِلْ إِلَي حِينَ يصِلُ إِلَيک کتَابِي هَذَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ .

 قال الرضي : و المنذر بن الجارود هذا هو الذي قال فيه أمير المؤمنين ( عليه السلام ) : إنه لنظار في عطفيه مختال في برديه تفال في شراکيه .

متن فارسی

نامه اي است از آن حضرت (عليه السلام) به منذر بن جارود عبدي : به جهت خيانت او در قسمتي از آنچه که امام (عليه السلام) ولايت آن را به او داده بود.

اما بعد از حمد و ثناي خداوندي، صلاح و شايستگي پدرت، مرا درباره تو به اشتباه انداخت و گمان کردم تو در هدايت پيرو پدرت هستي و راه او را پيش خواهي گرفت. ناگهان در خبري که درباره تو به من رسيد چنين آمده است که خود را از اطاعت هوايت رها نمي کني و ذخيره اي براي آخرتت نمي اندوزي. دنياي خود را با خرابي آخرتت آباد مي نمايي و با گسيختن از دينت به قبيله ات مي پيوندي و اگر خبري که درباره تو به من رسيده است حق باشد، شتر خانواده ات و بند کفشت از تو بهتر است، و کسي که صفت تو را داشته باشد، شايسته نيست که به وسيله او مرزي بسته شود و امري اجرا گردد، يا شان و ارزشي بالا رود، يا اين که در امانتي شرکت داده شود، يا براي دريافت ماليات امين و مورد اطمينان باشد. پس هنگامي که اين نامه من به تو رسيد، نزد من بيا ان شاء الله.