آبروى تو چون يخى جامد است كه در خواست آن را قطره قطره آب مى كند، پس بنگر كه آن را نزد چه كسى فرو مى ريزي؟.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  درباره اباذر غفاری ( خطبه شماره 130 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

130-  و من کلام له ( عليه السلام ) لأبي ذر رحمه الله لما أخرج إلى الربذة:
يَا أَبَا ذَرٍّ إِنَّک غَضِبْتَ لِلَّهِ فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ إِنَّ الْقَوْمَ خَافُوک عَلَى دُنْيَاهُمْ وَ خِفْتَهُمْ عَلَى دِينِک فَاتْرُک فِي أَيْدِيهِمْ مَا خَافُوک عَلَيْهِ وَ اهْرُبْ مِنْهُمْ بِمَا خِفْتَهُمْ عَلَيْهِ فَمَا أَحْوَجَهُمْ إِلَى مَا مَنَعْتَهُمْ وَ مَا أَغْنَاک عَمَّا مَنَعُوک وَ سَتَعْلَمُ مَنِ الرَّابِحُ غَداً وَ الْأَکثَرُ حُسَّداً وَ لَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ کانَتَا عَلَى عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَى اللَّهَ لَجَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْهُمَا مَخْرَجاً لَا يُؤْنِسَنَّک إِلَّا الْحَقُّ وَ لَا يُوحِشَنَّک إِلَّا الْبَاطِلُ فَلَوْ قَبِلْتَ دُنْيَاهُمْ لَأَحَبُّوک وَ لَوْ قَرَضْتَ مِنْهَا لَأَمَّنُوک.


متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): به ابوذر رحمه الله عليه در آن هنگام که به ربذه تبعيد شد

اي اباذر، قطعا تو براي خدا خشمگين گشتي، پس به آن خداوند اميدوار باش که براي او غضب کردي. اين مردم براي دنياي خود از تو بيمناک گشتند، و تو براي دين خود از آنان به ترس افتادي. پس اي اباذر، رها کن براي آنان آنچه را که براي داشتن آن از تو بيمناک شدند. و بگريز از آنان به جهت آن دين که از آنان درباره آن به ترس و وحشت افتادي. چه بسيار است نياز آن قوم به جلوگيري تو از ناشايسته هاي آنان. و چه بسيار است بي نيازي تو از آنچه تو را از آن منع نمودند. و به زودي خواهي فهميد کيست فردا کسي که از اين کشاکش سود خواهد برد و کسي که بيش از ديگران مورد رشک قرار خواهد گرفت. و اگر آسمان ها و زمين ها بر روي بنده اي بسته شود، سپس آن بنده به خداوند سبحان تقوا بورزد، خداوند براي او از آسمان ها و زمين هاي بسته شده گريزگاهي باز مي کند. اي اباذر، هيچ کسي و هيچ چيزي جز حق با تو مانوس نباشد و هيچ کسي و هيچ چيزي تو را جز باطل به وحشت نيندازد. اگر دنياي آنان را مي پذيرفتي، دوستت مي داشتند. و اگر مقداري از دنياي آنان را به خود اختصاص مي دادي، تو را امين مي پنداشتند.

قبلی بعدی