متن عربی

179-  و من کلام له ( عليه السلام ) و قد سأله ذعلب اليماني فقال هل رأيت ربک يا أمير المؤمنين فقال ( عليه السلام ) أ فأعبد ما لا أرى ، فقال و کيف تراه ، فقال:
لَا تُدْرِکهُ الْعُيُونُ بِمُشَاهَدَةِ الْعِيَانِ وَ لَکنْ تُدْرِکهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِيمَانِ قَرِيبٌ مِنَ الْأَشْيَاءِ غَيْرَ مُلَابِسٍ بَعِيدٌ مِنْهَا غَيْرَ مُبَايِنٍ مُتَکلِّمٌ لَا بِرَوِيَّةٍ مُرِيدٌ لَا بِهِمَّةٍ صَانِعٌ لَا بِجَارِحَةٍ لَطِيفٌ لَا يُوصَفُ بِالْخَفَاءِ کبِيرٌ لَا يُوصَفُ بِالْجَفَاءِ بَصِيرٌ لَا يُوصَفُ بِالْحَاسَّةِ رَحِيمٌ لَا يُوصَفُ بِالرِّقَّةِ تَعْنُو الْوُجُوهُ لِعَظَمَتِهِ وَ تَجِبُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِهِ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): اين سخن را در پاسخ (ذعلب يماني) که پرسيده بود: يا اميرالمومنين (علیه السلام) آيا خدايت را ديده اي؟ فرموده است که: آيا چيزي را که نديده باشم مي پرستم؟ ذعلب گفت:

 چگونه خدا را مي بيني؟ فرمود:
 چشمهاي انساني او را با مشاهده عيني نمي بيند. بلکه دل ها هستند که او را با حقايق ايمان درمي يابند. او نزديک به تمامي اشياء است نه با اتصال جسماني، و دور از اشياء است نه با جدايي از آنها. سخن مي گويد نه با سابقه انديشه، اراده مي کند نه با اهتمام، سازنده است نه به وسيله عضو. لطيف است نه با صفت پنهاني، بزرگ است نه جفاکار. بينا است نه با حواس. داراي رحمت است نه با رقت قلب. سرها در برابر عظمتش فرو افتاده و دل ها از خوف او مضطرب مي گردد.