چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  طمع، دام فريب طمع كار ( حکمت شماره 275 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

275- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِيِّهِ وَ كُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّيْ ءِ الْمُتَنَافَسِ فِيهِ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ لِفَقْدِهِ وَ الْأَمَانِيُّ تُعْمِي أَعْيُنَ الْبَصَائِرِ وَ الْحَظُّ يَأْتِي مَنْ لَا يَأْتِيهِ.


متن فارسی

و فرمود: طمع واردكننده است (به حوادث مبهم) و صادركننده نيست (روشن كننده تكليف و پايان كار نيست) و ضمانت كننده ايست كه وفا نمي كند و بسا نوشنده آب، پيش از آن كه سيراب شود گلويش مي گيرد و هر اندازه كه ارزش چيزي كه مورد رقابت است بيشتر باشد، مصيبت گم شدن آن نيز بزرگتر مي گردد و آرزوها چشمان بينا را كور سازد و نصيب سراغ كسي را مي گيرد كه در جستجويش نيست.

قبلی بعدی