متن عربی

120-  و من کلام له ( عليه السلام ) يذکر فضله و يعظ الناس:
تَاللَّهِ لَقَدْ عُلِّمْتُ تَبْلِيغَ الرِّسَالَاتِ وَ إِتْمَامَ الْعِدَاتِ وَ تَمَامَ الْکلِمَاتِ وَ عِنْدَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَبْوَابُ الْحُکمِ وَ ضِيَاءُ الْأَمْرِ أَلَا وَ إِنَّ شَرَائِعَ الدِّينِ وَاحِدَةٌ وَ سُبُلَهُ قَاصِدَةٌ مَنْ أَخَذَ بِهَا لَحِقَ وَ غَنِمَ وَ مَنْ وَقَفَ عَنْهَا ضَلَّ وَ نَدِمَ اعْمَلُوا لِيَوْمٍ تُذْخَرُ لَهُ الذَّخَائِرُ وَ تُبْلَى فِيهِ السَّرَائِرُ وَ مَنْ لَا يَنْفَعُهُ حَاضِرُ لُبِّهِ فَعَازِبُهُ عَنْهُ أَعْجَزُ وَ غَائِبُهُ أَعْوَزُ وَ اتَّقُوا نَاراً حَرُّهَا شَدِيدٌ وَ قَعْرُهَا بَعِيدٌ وَ حِلْيَتُهَا حَدِيدٌ وَ شَرَابُهَا صَدِيدٌ. أَلَا وَ إِنَّ اللِّسَانَ الصَّالِحَ يَجْعَلُهُ اللَّهُ تَعَالَى لِلْمَرْءِ فِي النَّاسِ خَيْرٌ لَهُ مِنَ الْمَالِ يُورِثُهُ مَنْ لَا يَحْمَدُهُ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): در اين خطبه فضيلت خود را بيان نموده و مردم را موعظه مي نمايد :

سوگند به خدا، من براي تبليغ رسالتهاي خداوندي و اتمام وعده ها و کلمات تعليم شده ام و در نزد ما اهل بيت است ابواب حکم و روشنايي همه امور. بدانيد که طرق دين يکي و راه هاي آن در مجراي اعتدال است. هر کس راه هاي دين را پيش بگيرد و در آن مسير گام بردارد، به حقيقت و حمايتگران آن ملحق گردد و به غنيمت برسد. و هر کس که توقف کند و از حرکت در آن راهها امتناع بورزد گمراه گردد و عاقبت کار پشيمان شود.
براي روزي عمل کنيد که ذخيره ها براي آن روز اندوخته مي شود و دروني ها در آن روز آشکار مي گردد و هر کسي که عقل فعلي و حاضر او نتواند سودي به حال او داشته باشد، عقلي که از او برکنار و غايب است، از سودبخشي براي او ناتوان تر خواهد بود. و بپرهيزيد از آتشي که حرارتش سخت است و ژرفاي آن دور و زينتش آهن و آشاميدني آن زردابي است (بس ناگوار). آگاه باشيد زبان صالحي که خداوند براي يک انسان عنايت فرمايد تا انسان آن زبان صالح را در ايجاد سعادت براي مردم به کار ببرد، براي او بهتر است از مالي که آن را براي کسي ارث بگذارد که سپاسش را به جاي نياورد.