متن عربی

37 - وَ قالَ عَلَيْهِ السّلامُ، وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسيرِهِ اِلَى الشّامِ دَهاقينُ الاَْنْبارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَ يَدَيْهِ: ما هذَا الَّذى صَنَعْتُمُوهُ؟!فَقالُوا: خُلُقٌ مِنّا نُعَظِّمُ بِهِ اُمَراءَنا. فَقالَ:

1. وَ اللّهِ ما يَنْتَفِعُ بِهذا اُمَراؤُكُمْ،
2. وَ اِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلى اَنْفُسِكُمْ فى دُنْياكُمْ،
3. وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فى آخِرَتِكُمْ.
4. وَ ما اَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَراءَها الْعِقابُ،
5. وَ اَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَها الاَْمانُ مِـنَ النّـارِ !

متن فارسی

و آن حضرت در وقت رفتن به شام که کشاورزان شهر انبار با دیدن حضرت به نشانه احترام از اسبها پیاده شده و پیشاپیش آن بزرگوار دویدند، فرمود: این چه عملی‌ بود از شما سر زد؟!گفتند: برنامه ای‌ است که با آن سران خود را بزرگ می‌ شماریم. فرمود:

1. به خدا قسم زمامداران شما از این کار سود نمی‌ برند،
2. و شما با این عمل در دنیا به مشقت می‌ افتید،
3. و در آخرت دچار بدبختی‌ می‌ شوید.
4. و چه خسارت بار است مشقتی‌ که به دنبال آن کیفر الهی‌ است،
5. و چه سودمند است آسایشی‌ که به همراه آن ایمنی‌ از آتش جهنم است!