متن عربی

262.  وَ فى حَديثِهِ عَلَيْهِ السَّلامُ:

1. هذَا الْخَطيبُ الشَّحْشَحُ.
2.  يُريدُ الْماهِرَ بِالْخُطْبَةِ، الْماضِىَ فيها، وَ كُلُّ ماض فى كَلام اَوْ سَيْر فَهُوَ
3. شَحْشَحٌ، وَ الشَّحْشَحُ فى غَيْرِ هذَا الْمَوْضِع  ِ الْبَخيلُ الْمُمْسِكُ.

متن فارسی

در گفتار آن حضرت است:

1. این گوینده ای‌ شَحْشَح است.
2. منظورش این است که در گفتارْ ماهر و در بیان مطالبْ رسا و روان است، و هر تندرو در سخن و رفتار
3. «شحشح» است، و شحشح در غیر این مقام به معنای‌ بخیل است.