متن عربی

131.وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

اَيَّتُهَا النُّفُوسُ الْمُخْتَلِفَةُ، وَالْقُلُوبُ الْمُتَشَتِّتَةُ. الشّاهِدَةُ اَبْدانُهُمْ، وَالْغائِبَةُ عَنْهُمْ عُقُولُهُمْ،
اَظْاَرُكُمْ عَلَى الْحَقِّ وَ اَنْتُمْ تَنْفِرُونَ عَنْهُ نُفُورَ الْمِعْزى مِنْ وَعْوَعَةِ الاَْسَدِ،
هَيْهاتَ اَنْ اَطْلَعَ بِكُمْ سَرارَ الْعَدْلِ، اَوْ اُقيمَ اعْوِجاجَ الْحَقِّ.
اللّهُمَّ اِنَّكَ تَعْلَمُ اَنَّهُ لَمْ يَكُنِ الَّذى كانَ مِنّا مُنافَسَةً فى سُلْطان،
وَ لاَ الْتِماسَ شَىْء مِنْ فُضُول الْحُطامِ، وَلكِنْ لِنَرُدَّ الْمَعالِمَ مِنْ دينِكَ،
وَ نُظْهِرَ الاِْصْلاحَ فى بِلادِكَ، فَيَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبادِكَ، وَ تُقامَ الْمُعَطَّلَةُ مِنْ حُدُودِكَ.
اللّهُمَّ اِنّى اَوَّلُ مَنْ اَنابَ، وَ سَمِعَ وَ اَجابَ، لَمْ يَسْبِقْنى اِلاّ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ بِالصَّلاةِ.
وَ قَدْ عَلِمْتُمْ اَنَّهُ لايَنْبَغى اَنْ يَكُونَ الْوالِىَ عَلَى الْفُرُوجِ وَالدِّماءِوالْمَغانِمِ وَالاَْحْكامِ وَ اِمامَةِ الْمُسْلِمينَ
الْبَخيلُ فَتَكُونَ فى اَمْوالِهِمْ نَهْمَتُهُ،
وَ لاَ الْجاهِلُ فَيُضِلَّهُمْ بِجَهْلِهِ،
وَ لاَ الْجافى فَيَقْطَعَهُمْ بِجَفائِهِ،
وَ لاَ الْخائِفُ لِلدِّوَلِ فَيَتَّخِذَ قَوْماً دُونَ قَوْم،
وَ لاَ الْمُرْتَشى فِى الْحُكْمِ فَيَذْهَبَ بِالْحُقُوقِ وَ يَقِفَ بِها دُونَ الْمَقاطِعِ، وَ
لاَ الْمُعَطِّلُ لِلسُّنَّةِ فَيُهْلِكَ الاُْمَّةَ.

متن فارسی

از سخنان آن حضرت است در فلسفه قبول حکومت و توصیف امام حق

اى نفوس گوناگون، و دلهاى پراکنده، اى کسانى که بدنهاتان حاضر، و عقولتان از شما پنهان است،
شما را به سوى حق مى کشم و شما همچون رمیدن بزغاله از غرّش شیر رم مى کنید!
بعید است بتوانم به وسیله شما تاریکى را از چهره عدالت برطرف کنم، یا کژى را که به حق رسیده راست نمایم.
خدایا تو مى دانى که آنچه انجام دادیم نه براى رغبت به قدرت بود،
و نه براى زیاده خواهى از مال بى ارزش دنیا، بلکه براى آن بود که نشانه هاى دینت را به جایش بازگردانیم،
و برنامه اصلاح را در شهرهایت آشکار کنیم، تا بندگان ستم کشیده ات ایمنى یابند، و حدود معطّل شده ات اقامه گردد.
بار خدایا، من اولین کسى هستم که به تو دل داده، و امرت را شنیده و پاسخ گفته ام، احدى در نماز جز پیامبر صلّى اللّه علیه وآله بر من پیشى نگرفت
شما مى دانید که حاکم بر نوامیس و جان و اموال و احکام
نباید بخیل باشد تا در گردآورى مال مسلمانان به نفع خود حریص باشد،
و نباید جاهل باشد تا با جهلش مردم را گمراه کند،
و نباید ستمکار باشد تا آنان را به ستم خود از حقوقشان محروم نماید،
و نباید در وحشت از دست به دست شدن دولتها باشد تا قومى را بر قوم دیگر ترجیح دهد،
و نباید رشوه خوار در حکم و داورى باشد تا حقوق مردم را از بین ببرد و در رساندن حق به صاحبش توقف نماید،
و نباید تعطیل کننده سنّت پیامبر باشد تا به این سبب امّت را دچار هلاکت کند.

قبلی [1] بعدی [2]