متن عربی

230.وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

اُوصيكُمْ اَيُّهَا النّاسُ بِتَقْوَى اللّهِ، وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلى آلائِهِ اِلَيْكُمْ، وَ نَعْمائِهِ عَلَيْكُمْ،
وَ بَلائِهِ لَدَيْكُمْ. فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَة، وَ تَدارَكَكُمْ بِرَحْمَة. اَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ،
وَ تَعَرَّضْتُمْ لاَِخْذِهِ فَاَمْهَلَكُمْ. وَ اُوصيكُمْ بِذِكْرِ الْمَوْتِ، وَ اِقْلالِ الْغَفْلَةِ عَنْهُ.
وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ، وَ طَمَعُكُمْ فيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ؟!
فَكَفى واعِظاً بِمَوْتى عايَنْتُمُوهُمْ،
حُمِلُوا اِلى قُبُورِهِمْ غَيْرَ راكِبينَ، وَ اُنْزِلُوا فيها غَيْرَ نازِلينَ،
فَكَاَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيا عُمّاراً، وَ كَاَنَّ الاْخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ داراً.
اَوْحَشُوا ما كانُوا يُوطِنُونَ، وَ اَوْطَنُوا ما كانُوا يُوحِشُونَ،
وَ اشْتَغَلُوا بِما فارَقُوا، وَ اَضاعُوا ما اِلَيْهِ انْتَقَلُوا.
لا عَنْ قَبيح يَسْتَطيعُونَ انْتِقالاً، وَ لا فى حَسَن يَسْتَطيعُونَ ازْدِياداً.
اَنِسُوا بِالدُّنْيا فَغَرَّتْهُمْ، وَ وَثِقُوا بِها فَصَرَعَتْهُمْ.
فَسابِقُوا ـ رَحِمَكُمُ اللّهُ ـ اِلى مَنازِلِكُمُ الَّتى اُمِرْتُمْ اَنْ تَعْمُرُوها، وَ الَّتى رُغِّبْتُمْ فيها،
وَ دُعيتُمْ اِلَيْها، وَ اسْتَتِمُّوا نِعَمَ اللّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلى طاعَتِهِ،
وَ الْمُجانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ، فَاِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَريبٌ.
ما اَسْرَعَ السّاعاتِ فِى الْيَوْمِ، وَ اَسْرَعَ الاَْيّامَ فِى الشَّهْرِ، وَ اَسْرَعَ الشُّهُورَ فِى السَّنَةِ، وَ اَسْرَعَ السِّنينَ فِى الْعُمُرِ!

متن فارسی

از خطبه هاى آن حضرت است در سفارش به تقوا و یاد مرگ

اى مردم، شما را سفارش مى کنم به تقواى الهى، و حمد بسیار بر احسانش، و نعمت هایى که به شما ارزانى داشته،
و بر هر برنامه اى که از او به شما رسیده. چه بسا شما را به نعمتى مخصوص داشت، و به رحمتى دریافت. عیوبتان را آشکار کردید و او بر شما پوشاند،
خود را در معرض مؤاخذه او قرار دادید مهلتتان داد. و سفارشتان مى کنم به یاد مرگ باشید، و از آن کمتر غفلت نمایید.
چگونه غافل مى مانید از چیزى که از شما غافل نیست، و چگونه طمع مى بندید به کسى که شما را مهلت نمى دهد؟!
براى پند و اندرز شما بس است مرده هایى که دیده اید،
آنها را به گورستان بردند بدون اینکه بر مرکبى سوار شوند، و آنان را در میان قبر گذاشتند بدون اینکه خودشان فرود آیند،
گویا اینان از آبادکنندگان دنیا نبودند، و آخرت همیشه جایگاه آنان بود.
از دنیایى که در آن سکونت داشتند رمیدند، و در محلّى که از آن وحشت داشتند آرمیدند،
به آنچه از آن جدا شدند سرگرم بودند، و جایى را که عاقبت باید به آن برسند ضایع کردند.
پس از مرگ قدرت برگشت از کارهاى زشت را ندارند، و توان اضافه کردن نیکى براى آنان محال است.
به دنیا انس گرفتند مغرورشان کرد، به آن اعتماد نمودند به خاکشان انداخت.
خداوند شما را رحمت کند، به منازلى که به آباد کردن آنها مأمور شده اید، و شما را به آنها ترغیب نموده اند،
و از شما به سوى آنها دعوت به عمل آمده پیشى گیرید، و با استقامت در بندگى،
و دورى از گناه نعمت هاى خدا را بر خود کامل کنید، که فردا به امروز نزدیک است.
ساعتها در روز ، و روزها در ماه ، و ماهها در سال ،و سالها در عمـر چه با سرعت مى گـذرد!

قبلی [1] بعدی [2]