تو دینت را تابع دنیاى کسى نمودى که گمراهی‌اش معلوم، و پرده حیایش دریده شده،
شخص بزرگوار را در مجلس خود بد مى گوید، و عاقل را با آمیزش خود نادان مى نماید.
قدم به جاى قدمش گذاشتى، و بخشش او را درخواست نمودى، همچون سگى که به دنبال شیر رود، که به پناه چنگال او رود،
و انتظار بکشد که اضافه صیدش را به سوى او اندازد. از این رو دنیا و آخرتت را به باد دادى، در صورتى که اگر به دامن حق مى آویختى آنچه را مى خواستى مى یافتى.
اگر خداوند مرا بر تو و پسر ابوسفیان تسلّط دهد جزاى آنچه انجام دادید به شما خواهم داد، و اگر مرا از پاى نشاندید و خود برقرار ماندید آنچه از عذاب الهى پیش روى شماست براى شما بدتر است. والسّلام.