أقول و من الناس من ينسب هذا الكلام إلى رسول الله (صلى الله عليه وآله و سلم) و كذلك الذي قبله.
متن فارسی
از پى جنازه اى مى رفت، مردى را ديد كه مى خنديد. امام (علیه السلام) به او فرمود:
گويى كه مرگ بر ديگران مقرر شده، نه بر ما و گويى حق بر غير ما واجب شده و گويى، اين مردگان كه مى بينيم، مسافرانى هستند كه بزودى به نزد ما باز مى گردند آنها را در گورهايشان مى گذاريم و اموالشان را مى خوريم، پندارى، كه پس از آنها جاودانه خواهيم زيست. سپس، هر اندرز دهنده اى را چه مرد و چه زن فراموش مى كنيم و خود را به دست هر بلا و آفت مى سپاريم.
خوشا به حال كسى كه نفس را به فروتنى وادارد، و كسبش پاك و شايسته و نيتش پسنديده و خلق و خويش نيكو باشد. زيادى مالش را انفاق كند و سركشى زبانش را مهار نمايد و شرّ خود را از مردم دور دارد. و سنت بر او دشوار نيايد و به بدعت نسبتش ندهند.
من مى گويم بعضى از اين سخن و سخن پيش از آن را به پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت داده اند.