(54)من كتاب له ( عليه السلام ) إلى طلحة و الزبير مع عمران ابن الحصين الخزاعي ذكره أبو جعفر الإسكافي في كتاب المقامات في مناقب أمير المؤمنين ( عليه السلام )
نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) به طلحه و زبير با عمران بن حصين خزاعی. آن را ابو جعفر اسکافی در کتاب مقامات در مناقب امير المؤمنين (علیه السلام) آورده است.
اما بعد. شما نيک می دانيد، هر چند کتمان می کنيد، که من آهنگ مردم نکردم تا آنها آهنگ من کردند. من از آنها بيعت نخواستم تا آنها با من بيعت کردند.
شما دو تن از کسانی بوديد که به سوی من آمديد و به من دست بيعت داديد.
بيعت کردن مردم با من، بدان سبب نبود که مرا قدرتی است غالب يا مالی است مهيا.
اگر شما از روی رضا با من بيعت کرده ايد از اين بيعت شکنی باز گرديد و بر فور توبه کنيد و اگر به اکراه بيعت کرده ايد، به سبب تظاهر به طاعت و در دل نهان داشتن معصيت، راه بازخواست خود را بر من گشاده داشته ايد.
به جان خودم سوگند، که شما از ديگر مهاجران به تقيه و کتمان سزاوارتر نبوده ايد. نپذيرفتن بيعت من، پيش از آنکه داخل در بيعت شويد، برای شما آسانتر بود از بيعت کردن و خارج شدن از آن.
پنداريد که من عثمان را کشته ام. ميان من و شما از اهل مدينه، کسانی هستند که نه با من هستند و نه با شما. اينان قضاوت کنند تا هر کس هر اندازه در اين امر دخالت داشته بر گردنش آيد و از عهده آن برآيد.
ای دو مرد سالخورده، از اين رأی و نظر که داريد، بازگرديد که اگر امروز چنين کنيد، تنها عار گريبانگير شماست و اگر داوری به قيامت واگذاريد، هم عار است و هم نار. والسلام.