متن عربی

[258]  (1)حِينَ‏] سَأَلَهُ رَجُلٌ أَنْ يُعَرِّفَهُ الْإِيمَانَ فَقَالَ ‏ (علیه السلام):إِذَا كَانَ [غَدٌ] الْغَدُ فَأْتِنِي حَتَّى أُخْبِرَكَ عَلَى أَسْمَاعِ النَّاسِ فَإِنْ نَسِيتَ مَقَالَتِي حَفِظَهَا عَلَيْكَ غَيْرُكَ فَإِنَّ الْكَلَامَ كَالشَّارِدَةِ يَنْقُفُهَا [يَثْقَفُهَا] هَذَا وَ يُخْطِئُهَا هَذَا.

(2)[ [قال‏] و قد ذكرنا ما أجابه به [علیه السلام] فيما تقدم من هذا الباب و هو قوله الإيمان على أربع شعب‏]

متن فارسی

(1)مردی از آن حضرت خواست که بگوید: ایمان چیست؟ فرمود: چون فردا نزد من بیا تا در جایی که مردم می شنوند ترا خبر دهم، اگر تو سخن مرا فراموش کنی دیگران برایت حفظ کنند، چون سخن مانند شکار رمنده است که یکی آنرا درمی یابد و می گیرد و آن دیگری از آن خطا می کند.

(2)آنچه امام علیه السلام با آن جواب داده پیش از این در این بخش ذکر نمودیم و آن عبارتست از فرمایش حضرت: الایمان علی اربع شعب. [1]