متن عربی

[190] .قَالَ (علیه السلام): (1) فِي صِفَةِ الْغَوْغَاءِ هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا غَلَبُوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا لَمْيُعْرَفُوا.
(2)وَ قِيلَ بَلْ قَالَ ‏ (علیه السلام):هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا ضَرُّوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا نَفَعُوا.

(3)فَقِيلَ قَدْ عَرَفْنَا [عَلِمْنَا] مَضَرَّةَ اجْتِمَاعِهِمْ فَمَا مَنْفَعَةُ افْتِرَاقِهِمْ فَقَالَ [علیه السلام] يَرْجِعُ أَصْحَابُ [أَهْلُ‏] الْمِهَنِ إِلَى مِهْنَتِهِمْ [مِهَنِهِمْ‏] فَيَنْتَفِعُ النَّاسُ بِهِمْ كَرُجُوعِ الْبَنَّاءِ إِلَى بِنَائِهِ وَ النَّسَّاجِ إِلَى مَنْسَجِهِ وَ الْخَبَّازِ إِلَى مَخْبَزِهِ‏.

متن فارسی

درباره اوباش فرمود:(1) آنها کسانی هستند که اگر جمع شوند پیروز می شوند، و اگر متفرق شوند شناخته نمی شوند.

(2)و گفته اند: بلکه آن حضرت فرموند: آنها کسانی هستند که اگر جمع شوند ضرر می رسانند، و اگر متفرق شوند سود می رسانند.

(3)پرسیدند: ضرر رساندن اجتماع آنها را میدانیم، متفرق شدن آنها چه سودی دارد؟

فرمود: صاحبان کار و حرفه به سرکارهای خود میروند پس مردم از آنها بهره می برند، مثل اینکه بنّا به سر بناء و بافنده به کارگاه خود، نانوا به سر تنور خود برمی گرندن.