[182] .قَالَ (علیه السلام): (1)إِنَّمَا الْمَرْءُ فِي الدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ الْمَنَايَا وَ نَهْبٌ تُبَادِرُهُ الْمَصَائِبُ
(2)وَ مَعَ كُلِّ جُرْعَةٍ شَرَقٌ وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ وَ لَا يَنَالُ الْعَبْدُ نِعْمَةً إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَى
(3)وَ لَا يَسْتَقْبِلُ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا بِفِرَاقِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ فَنَحْنُ أَعْوَانُ الْمَنُونِ وَ أَنْفُسُنَا نَصْبُ الْحُتُوفِ
(4)فَمِنْ أَيْنَ نَرْجُو الْبَقَاءَ وَ هَذَا اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ لَمْ يَرْفَعَا مِنْ شَيْءٍ شَرَفاً إِلَّا أَسْرَعَا الْكَرَّةَ فِي هَدْمِ مَا بَنَيَا وَ تَفْرِيقِ مَا جَمَعَا.
امام (عليه السّلام) فرمود:(1)جز این نیست که مرد در این دنیا هدفی است که تیرهای مرگ به سوی او پرتاب می شود، و چپاول شده ایست که بلاها و رنجها به سوب او می شتابد.
(2) امام (عليه السّلام) فرمود:با هر جرعه آب احتمال گلوگیری، و در هر لقمه خطر خفه شدن هست، و بنده به نعمتی دست نمی یابد مگر با جدایی از نعمت دیگر.
(3)با روزی از عمرش روبرو نمی شود مگر با جدا شدن از روز دیگر از مدت عمر خود، پس ما یاران مرگیم، و جانهای ما نشانه های فنا و نابودی است.
(4)پس از کجا امیدوار باقی ماندن باشیم، در صورتی این شب و روز برای چیزی پایه و شرافتی بلند نکرده اند مگر اینکه با شتاب برگشته و آنرا آویزان ساخته اند، و آنچه را که جمع کرده بودند متفرق ساخته اند.
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/8030
[2] https://farsi.balaghah.net/node/8032